Leandros Rakindzis is de nieuwgriekse versie van Sisyphus: de man die in de onderwereld veroordeeld was om een rostblok een helling op te duwen. Wanneer hij aan de top was, rolde het rotsblok weer naar beneden en Sisyphus kon weer van voren af aan beginnen. Leandros Rakindzis is Algemeen Inspecteur voor Openbaar Bestuur. In die hoedanigheid publiceert hij elk jaar een rapport dat een bloemlezing is van de corruptie in de Griekse openbare sector. Tenenkrullend, wraakroepend, openbarend, maar elk jaar weer gewoon … genegeerd.

Gisteren was de man nog eens te zien op televisie in een interview. Daarin waarschuwde hij voor de opkomst van Coöperatieve Sociale ondernemingen. Die coöperatieven duiken overal op en voeren werk uit voor de gemeentes en voor privépersonen. Nu er overal banen moeten sneuvelen, lijkt dit de nieuwe manier te zijn om aan jobs te geraken. Natuurlijk moet de burgemeester er zelf zijn zegen voor geven, en daarom vreest Rakindzis dat er een nieuwe vlaag van NGO-gedrag gaat opduiken. Een paar weken geleden had ik het hier nog over die NGO’s die flink wat overheidsgeld kregen, dat dan op dubieuze wijze in de zakken van de voorzitters verdween. Die voorzitters hadden een goeie band met de politici, en vaak ging het om mensen die op een kieslijst hadden gestaan maar niet verkozen waren geraakt.

In dezelfde geest ziet Rakindzis een ongezonde relatie tussen de burgemeester en de directeurs van de Coöperatieve Sociale ondernemingen, die lijkt op de relatie tussen de directeurs van de NGO en de politici. In Lamia alleen al, zijn er 11 van die ondernemingen opgericht de laatste tijd. We weten ondertussen goed genoeg hoe de zaken draaien in Griekenland, om in te zien dat Rakindzis het wel eens bij het rechte eind zou kunnen hebben. Hij beweert bovendien dat de locale besturen rechtstreeks aanvragen bij de Coöperatieve Sociale ondernemingen indienen, en dat ze daardoor sowieso veel te veel betalen voor de diensten die ze in ruil krijgen. De prijs ligt in ieder geval lager dan de marktprijs, indien niet via de Coöperatieve Sociale ondernemingen werd gewerkt.

Rakindzis wist nog een aantal andere leuke verhalen op te dissen van verspilling in crisistijd. Hij had een over een universiteit (de filosofische school) waar de lichten tijdens de vakantiemaanden juli en augustus twee maanden aan een stuk aan bleven, waardoor de elektriciteitsrekening in de honderdduizenden liep. Toen hij de rector aansprak over de kosten, luidde het antwoord dat er een internationaal congres was gehouden. Juist ja, twee maanden lang.

De leveringen aan de ziekenhuizen kwamen weer eens in de kijker. In Griekenland is elk ziekenhuis apart verantwoordelijk voor de aankoop van het materiaal. De directie is altijd aangesteld door de regering. En in een bepaald hospitaal werden stents aangekocht tegen 520 euro per stuk, terwijl zoiets normaal gezien niet meer dan 2,5 euro kost. Hij mag dat allemaal wel komen zeggen op televisie, maar niemand wordt ter verantwoording geroepen.

Misschien omdat hij ook de politici zelf op de korrel neemt? Hij verklaarde dat heel wat ministers er nog steeds auto’s op nahouden met een cylinderinhoud van meer dan 1600 cc. Volgens de wet mag het ambtsvoertuig echter zulk een cylinderinhoud niet hebben. Verder maakte Rakindzis nog gewag van het feit dat de locale besturen geld van de overheid aanwendden om zijden ondergoed aan te kopen, maar ook havana-sigaren, om die dan op hun bureau te laten pronken.

Welke uitspattingen en misdrijven er ook zijn: gezien ze niet door een parlementaire commissie worden aanvaard, kan het bewijsmateriaal ook niet worden aangewend om de misdrijven te bestrijden. En zo zucht Leandros Rakindzis: wat we doen, is een slag in het water.