Nog een paar dagen tot de Europarlementsverkiezingen en de verkiezingskoorts stijgt. Vanavond houden zo wat alle kopstukken van de Griekse politieke partijen een toespraak in het centrum van Athene. Hoewel het over verkiezingen voor het Europarlement gaat, wordt er uitsluitend met Griekse vlaggen gezwaaid. De inzet van deze verkiezingen lijkt meer en meer op een overlevingstest voor de regering Samaras. Hij heeft het bijna 2 jaar uitgezongen als Grieks premier, meer dan ik ooit had kunnen vermoeden.

Ik ga proberen om de komende dagen de voornaamste spelers op het Griekse politieke toneel voor te stellen. Te beginnen met dat Nea Dimokratia van Samaras. De Griekse regering staat wankel: ze heeft slechts een klein aantal zetels op overschot in het Griekse parlement (gelukkig dat er 6 parlementsleden van Gouden Dageraad achter de tralies zitten, zodat een effectieve meerderheid nu slechts 148 bedraagt – de regering telt er 152).

Nea Dimokratia voert campagne met de boodschap dat de regering er in geslaagd is om Griekenland in de eurozone te houden, om een primair surplus te genereren, en om opnieuw naar de financiële markten te trekken. Dat het primaire surplus er niet is gekomen door een bloeiende economie, maar wel door een moordende toename van allerlei belastingen, wordt even niet vermeld. Wat de financiële markten betreft: als Griekenland het geld van de staatsobligaties niet kan terugbetalen, dan staan de Europese Centrale Bank en het IMF borg voor het geld. Dus veel risico wordt er niet genomen.

In de campagne van de partij, met de titel “Standvastige stappen voorwaarts”,  staat de premier centraal. Ijdelheid is een zeer essentieel kenmerk van een politicus, maar de Griekse versie doet er nog een dosis narcisme bij. Niet voor niets een Grieks woord. De campagne richt zich op tweespalt, zoals de partij dat 2 jaar geleden ook al deed. Toen klonk het “euro of drachme”. Nu is het “Nea Dimokratia of chaos”. De bedoeling is om angst te zaaien, maar het wordt hoe langer hoe moeilijker om mensen bang te maken die hoe langer hoe minder middelen hebben. Een natte kat is niet bang van de regen, zegt men in het Grieks.

Een paar weken geleden verscheen er een video waar de toestand van Griekenland tot 2012 in zwart/wit wordt getoond. Van zodra Samaras op de proppen komt, gaan we over naar kleur. En krijgen we te zien hoe de internationale gemeenschap deze man toch zo geweldig vindt, want Samaras haalt op zijn dooie eentje zowaar het land uit de crisis. Op een bepaald moment zie je de Griekse premier zelfs naast Barack Obama zitten, terwijl die zegt dat dankzij hem de Grieken weer licht aan het eind van de tunnel zien. Kijkt u even mee:

Geweldig toch? Goed nieuws, niet? De media buiten Griekenland scheen er de laatste weken ook zo over te denken.

Maar de video laat zien hoe er wordt geregisseerd, en geknipt en geplakt bij Nea Dimokratia (niet dat de andere partijen dat niet zouden doen). Het lijkt alsof Obama in het interview met Samaras zegt  “the Greek  people see light at the end of the tunnel”. Het Engels heeft een dergelijke volgorde in de bijzinnen dat je ze als hoofdzinnen kunt verknippen. In werkelijkheid zei Obama “And I think Prime Minister Samaras is committed to taking the tough actions that are required, but also, understandably, wants to make sure that the Greek people see a light at the end of the tunnel.”
Indien u er zin in heeft, kunt u het hier allemaal terug zien:

Alles is goed om de boodschap over te brengen. En gaat die boodschap aan komen? In Brussel is men er niet gerust in. Een slecht resultaat van Nea Dimokratia zou wel eens de deur kunnen open zetten naar nieuwe parlementsverkiezingen. En een slecht resultaat is niet ondenkbaar, want vele Grieken willen zondag Samaras afstraffen voor zijn beleid. Als ze komen opdagen natuurlijk, want het is niet ondenkbaar dat de helft van hen niet zal gaan stemmen, ondanks de stemplicht. En dan is het hek weer van de dam, want dat zou kunnen leiden tot politieke instabiliteit, en daar zijn de financiële markten dan weer bang van.

Nea Dimokratia is in ieder geval de partij die tegen elke besparingsmaatregel heeft gestemd toen ze nog in de oppositie zat, om die maatregelen dan gedwee te gaan uitvoeren toen ze aan de macht kwam. En velen zullen dat Samaras niet vergeven.