Ik heb heel wat positieve reacties gekregen (ook via mail) op de post over de jonge boerencoöperatief in Thessalië. Initiatieven zoals Θεσσαλική Γη zijn hoopvolle signalen dat er iets verandert. Soortgelijke veranderingen zijn er ook te merken bij de Griekse wijnboeren. De laatste jaren zitten de Griekse wijnen in de lift: hoewel ze niet bepaald goedkoop zijn, kapen ze wel vaak medailles weg op verschillende wijnbeurzen. De Griekse wijnboer is ondertussen iemand geworden met een flinke scholing, die heel goed weet waarmee hij bezig is. Het grootste probleem waarmee de Griekse wijnboeren op dit moment te kampen hebben, is de hoge taxatie en het feit dat de productie niet groot genoeg is om de prijs te kunnen drukken.
Een vriend van me is sommelier in België en hij heeft zich gespecialiseerd in Griekse wijnen: hij laat zich niet afschrikken door de prijzen en weet ook genoeg mensen te overtuigen om Griekse wijnen te proberen. Want laat ons wel wezen: bij de meeste mensen staat Griekse wijn nog steeds gelijk aan retsina. Niet dat er geen retsina meer wordt gemaakt, maar er zijn zo veel andere soorten wijn, van een hoge kwaliteit, die je echt wel eens moet proeven.
De Duitse wijnliefhebben Markus Stolz heeft het op zich genomen om de Griekse wijnen wereldwijd te gaan promoten. Stolz is iemand die de banksector achter zich heeft gelaten en zijn passie heeft gevolgd. Met succes overigens.
Een paar dagen geleden werd mijn aandacht getrokken door een artikel van de hand van Stolz, over de Griekse wijnboeren. U leest het hier. Een erg fijn artikel, met foto’s van de wijnboeren en een korte beschrijving wie ze zijn en wat ze doen. Een verhaal ver van de Griekse politiek en de crisis.
Onder de wijnboeren zit Laurens Hartman. Zoon van een Nederlandse vader en een Griekse moeder. Laurens is een paar jaar geleden naar Griekenland gekomen om wijn te maken, in de streek rond Florina. De naam van zijn wijn: Karanika. Omdat zijn verhaal mooi en interessant genoeg is, heeft Laurens een uitnodiging gekregen om een TEDx lezing te komen geven. Ik heb u in het verleden Stelios Ramfos al eens aan het woord gelaten. Laurens geeft hier ook echt wel een zeer interessante lezing.
Thx Bruno, you just made my day ! 😉
Οίνος ευφÏαίνει καÏδίαν ανθÏώπου.
En nog andere tekens van hoop, zij het onbenut. Zoals Nikos Lygeros het schetst: De mogelijkheden van ons vaderland zijn zo groot dat ze onvoorstelbaar blijven voor de meesten. Dit geldt ook voor het thema van zeoliet en de omvangrijke voorraden die we in ons Thracië hebben.
Wanneer we in het bezit zijn van koolwaterstoffen, methaanhydraten en zeoliet, hoe is het dan mogelijk dat het enige waar we aan denken het nemen is van besparingsmaatregelen. En toch gebeurt dat, omwille van gebrek aan hoge strategie. En de plaatselijke economie die zich bezighoudt met de alledaagsheid kan niets van wat het vanzelfsprekend acht veranderen.
Anderzijds, er bestaat wanhoop die precies afkomstig is van de concentratie op de alledaagsheid en ze ziet nergens enig toekomstperspectief, want er heerst een gebrek aan kennis.
en
De plaats van Griekenland in het Middellands gebied en in het bijzonder in het oosten heeft een reusachtige waarde strategisch gezien en wegens de eilanden in de Egeïsche zee, die als het ware een topologische wolk vormen, in de zin van de Cantorverzameling.
(http://www.lygeros.org/articles?n=13906&l=gr)
Bruno, misschien interessant om eens een artikel te schrijven over de “AOZ” (Apokleistikh Oikonomikh Zwnh) of ΕΕZ (exclusieve economische zone) van Cyprus bv? Allemaal tekens van hoop en toekomstperspectief.
Είμαι λατÏης του Μανωλη ΛυγεÏου. Έχω ακοÏσει πολλÎÏ‚ ομιλίες του και όχι μόνο για το ζεωλιθο. Ελπιζω να τον ακοÏν και οι υπεÏθυνοι. Όσοe για κÏασιά τι να πω. Πιες Îνα τσιπουÏο ΔÏαμινο αν δεν τελείωσε, να καταλαβεις.
@Pavlo, de kwestie van EEZ is verdomd ingewikkeld, en Griekenland heeft zijn Economische Zones nog steeds niet afgebakend, voor zover ik weet. Tenzij er het laatste jaar iets is veranderd. Wat dat betreft, heeft Cyrpus zijn zaakjes veel beter op een rijtje.
Om terug te komen op de wijn, in Kreta is er veel aandacht voor de ‘brand name KRITI’, de wijnen maken dan deel uit van een totaalpakket met het oog op export naar vooral Aziatische landen. Daarnaast zijn er voortreffelijke wijnen die al prijzen gewonnen hebben, ook dankzij de grote verscheidenheid in druivensoorten die hier nog bestaan. Een filmpje: http://vimeo.com/93360209
De Aziatische landen hebben geen probleem met de vooroordelen , zoals de Europeanen die denken dat al hun geld verdwijnt in Griekse zakken. De regeringen van de EU landen laten uitschijnen dat ze al hun geld in Gr moeten pompen, terwijl ze het zelf versassen naar andere oorden. Bovendien is het ook maar een heel klein deel van die Chinezen etc die al het geld bezitten, de toestand daar is nog schrijnender dan men zou vermoeden.