Ik weet niet of u het pausbezoek aan het eiland Lesbos heeft kunnen volgen (hieronder in zijn geheel te bekijken).

Franciscus bezocht het gesloten detentiecentrum Moria en ging daarna naar de haven. Hij sprak met een aantal vluchtelingen, met behulp van een aantal tolken en leek werkelijk bezorgd om hun lot. Nadien beweerde hij dat het de meest trieste reis was die hij ooit gemaakt had.

shukranEn inderdaad, hoewel er hier en daar wel een glimlach te bespeuren viel, zag je toch vooral pijn, verdriet, wanhoop en menselijk leed. Een vrouw laat de paus een foto zien van haar kind dat in Duitsland is, terwijl haar andere dochter snikkend aan de voeten van Francisus valt. Een man barst in snikken uit en vraagt de paus om hem te zegenen. Anderen zijn een beetje onwennig, want ze weten niet zo goed hoe ze een westerse kerkvader moeten begroeten.

Je moet het hem aangeven: hij komt de situatie persoonlijk bekijken, hoewel hij een flink opgesmukte versie van de vluchtelingencrisis heeft gezien. De slogans rond Moria zijn weg, in Kara Tepe is hij niet geweest, laat staan op de andere eilanden of op het vasteland. Anderen, die over het lot van de vluchtelingen beslissen, hebben vaak niet eens een voet in Griekenland gezet.

pausEn dat lot lijkt alsmaar barrer te worden. De hoop verdwijnt zienderogen bij de mensen die in de gesloten detentiecentra vast zitten. Het bezoek van de paus was voor hen het laatste sprankeltje hoop. Of dit nu echt iets gaat veranderen, moet nog blijken. Maar het gebaar dat de kerkvorst stelde, was sterk: hij heeft 12 vluchtelingen mee naar het Vaticaan genomen. Het gaat om 3 gezinnen met hun kinderen, die in Italië zullen worden opgevangen. Alle 12 zijn ze door een soort loterij gekozen, willekeurig dus. Ze waren aangekomen op Lesbos voor de EU-Turkije overeenkomst in werking is getreden, op 20 maart.

In zijn eentje heeft de paus meer mensen opgenomen dan het EU-relocatieprogramma in heel april. Dat heeft andere vluchtelingen misschien wel wat hoop gegeven, maar tegelijkertijd moet het bijzonder frustrerend zijn om achter te blijven en niet te weten of deze actie ook maar enig gevolg gaat hebben op de politiek. De gezamenlijke verklaring die Francisus heeft ondertekend, samen met aartsbisschop van Athene en heel Griekenland Ieronymos en patriarch van Constantinopel Bartholomeos, zal wellicht niet meer blijven dan een verklaring. De christelijke en Europese waarden waar we zo prat op gaan ten spijt.

Overigens liep Ieronymos er een beetje beduusd bij. Het leek wel alsof hij niet goed wist wat hij precies moest doen. Misschien dacht hij nog aan de uitspraken die hij eerder op de maand had gedaan op televisie. Daar zei hij dat de vluchtelingen een druk op de maatschappij uitoefenen en dat ze een bedreiging zijn voor de zuivere Griekse manier van leven. Ik geef hem geen ongelijk, maar het woord “zuiver” (καθαριότητα) doet me toch aan uitdragers van een andere ideologie denken.

6 thoughts on “Paus als laatste sprankel hoop

  1. Dank Bruno…Dat de paus naar Griekenland komt voor vluchtelingen met merendeels het Islamitische geloof is niet alleen een hart onder de riem van de vluchtelingen, maar hopelijk en mogelijk ook een hint aan de Griekse ‘kerkvaders’… van wie sommigen zich zouden moeten schamen voor hun onwaardige standpunten.

  2. Een groot mens, deze paus, en inderdaad was de wanhoop zeer voelbaar, ik hield het niet droog. Een kerkvader kan geen politieke beslissing nemen, maar zijn woorden en daden geven een denkrichting aan. Het is aan de politiek om daar wel of niet iets mee te doen. Ben benieuwd op welke manier dit bezoek in het nieuws is verslagen in de landen met anti-vluchtelingen beleid.
    Ook een belangrijke steun lijkt me voor al die anonieme helden die levens hebben gered en monden hebben gevoed, en dat nog steeds dag in dag uit doen.
    Europa is de weg helaas helemaal kwijt……

  3. @Ina: de paus was wel uitgenodigd door Abp. Iëronymos, die – terecht – meende dat dit bezoek de vluchtelingenproblematiek in de schijnwerpers van de hele wereld zou plaatsen. Omdat Lesbos canoniek onder het Oecumenisch Patriarchaat valt, is de in Turkije wonende Patr. Bartholomeos ook uitgenodigd.
    Zoals vaak hebben de grootste roepers niet altijd het grootste gelijk, laat staan dat ze “het” standpunt van de orthodoxe Kerk inzake vluchtelingen verkondigen.
    Het standpunt van het Hoofd van de Orthodoxe Kerk is te vinden in Mt. 25:31-46, en dat wordt door elke bisschop, priester en diaken luidop voorgelezen op de laatste zondag voor de Grote Vasten, aka “Zondag van het Laatste Oordeel”: Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij (niet) opgenomen…

  4. Ina,

    wie noemt hen kerkvaders, buiten jou? Ik als orthodox christen noem hen geen kerkvaders. Dus is er ook geen nood om hen tussen aanhalingstekens te zetten, alsof je verkeerdelijk denkt dat hen deze titel onterecht zou worden toegewezen.
    Over welke onwaardige standpunten heb je het, en op welke criteria baseer je je om iets als waardig dan wel onwaardig te bestempelen?
    Is er een mogelijkheid dat er iets van virtue signalling zit in dat bezoek en al de lof erover? Het is eigenlijk niet zo moeilijk meer om als groot mens gekenmerkt te worden.
    Bertinos heeft al een rake passage uit het Evangelie aangehaald, laat ik er een andere aanhalen die hier ook iets over zegt: Mt. 6:1-4. Deze passage toont aan dat het onmogelijk is voor iemand die God behaagt en die werkelijk heilig is (en dus een groot mens is), om door de wereld geprezen te worden.

  5. Wie kwam er op het idee om Athimos Travel uit Thessaloníki in te schakelen voor de ontruiming van het kamp in Idomeni?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *