De vlaggen worden bovengehaald en de Griekse borst zwelt van nationale trots: morgen is het 25 maart en dat is de Griekse nationale feestdag. Zoals ik vorig jaar al had bericht, wordt op deze dag het begin van de opstand tegen de Turken herdacht (iets wat een aantal Grieken niet meer echt goed schijnt te weten; maar weten wij Belgen wat er precies gebeurde op 21 juli 1830?).
Morgen zal de televisie weer films spelen die de strijd tonen die de Griekse onafhankelijkheidsstrijders leverden tegen de Turken in Messolonghi, Nafplio, Hydra… ‘s Ochtends is er ook weer de militaire parade, een klassiek onderdeel van elke nationale feestdag in welk land dan ook. Maar in Griekenland marcheren ook de scholieren in deze optocht, zoals ik vorig jaar al zei. Als je leraar lichamelijke opvoeding bent, dan heb je de twijfelachtige eer om de leerlingen te leren paraderen. Verder mag de primus van elke klas de vlag dragen. Die vlag heeft een speciale betekenis. Er zijn de kleuren blauw en wit. Volgens mij de kleuren van Beieren, het geboorteland van Otto I, de eerste koning van Griekenland; volgens anderen de kleuren van de lucht, zee en de witte huisjes op de eilanden. Het kruis in de hoek duidt er op dat Griekenland een christelijke natie is (en nogal nadrukkelijk ook). En in totaal zijn er 9 strepen op de vlag, evenveel als het aantal lettergrepen van de kreet van de vrijheidsstrijders “ελευθερία ή θάνατος” (vrijheid of dood).
En dit zou Griekenland niet zijn als er op dergelijke dagen niet wordt gegeten. De traditionele maaltijd op 25 maar is “bakaliaros skordhalia” (μπακαλιάρος σκορδαλιά): gebakken kabeljauw met look-aardappelpuree. Heerlijk!!! Ik weet alleen niet waarom nu net dit gerecht op deze dag. Bovendien is het geen vastenmaaltijd.