Vandaag is een beetje een deprimerende dag. Athene en Piraeus zijn bijna leeg, het is stil op straat en overal hoor je de klokken van de kerken luiden. 1 slag, elke minuut, niet meer, om de dood van Christus te herdenken. Dat gaat de hele dag zo, en dat werkt echt op je gemoed. Het weer helpt een handje; want het is vandaag betrokken en de zon komt er niet goed door. In de kerken is Christus van het kruis gehaald en wordt hij op de epitafio gelegd: een soort van doodsaltaar. Alweer loopt iedereen de kerken in en uit om de epitafio te kussen, terwijl die wordt versierd met bloemen en strikken. Rond 9u vanavond vertrekt er vanaf elke kerk een processie waarin de epitafio wordt rondgedragen door de straten. Mensen volgen met een kaars in de hand: het lijkt wel een begrafenisstoet (en dat is het eigenlijk ook). In de steden ontmoeten de processies elkaar op een vooraf afgesproken punt en daar wordt de mooist versierde epitafio gekozen.

Uiteraard wordt er vandaag ook weer gevast en sommigen gaan daarin nogal ver. Vandaag is het absoluut verboden om olijven of olijfolie te eten. Er zijn mensen die een slok azijn tot zich nemen, omdat Christus dat ook kreeg toen hij zei dat hij dorst had. De toerist zal vandaag in Athene nauwelijks een taverna vinden om te eten.

In Piraeus (waar ik woon) is het een beetje anders: na de epitafio gaat iedereen naar de taverna’s aan het water (die zijn ‘s avonds wel open). Vasten betekent dat je wel week- en schaaldieren mag eten, en je kunt na 22u nauwelijks nog een zitje bemachtigen. Ik vind het wel grappig: na de begrafenisstoet zie je iedereen eten en plezier hebben. Uiteraard zonder olijfolie!