Nog even over Angelopoulos

Afgelopen vrijdag werd de Griekse regisseur Theo Angelopoulos begraven onder luid applaus. Dat wordt op begrafenissen van grote Grieken wel eens gedaan om de appreciatie uit te drukken.

Maar hoe fel werd Angelopoulos eigenlijk tijdens zijn leven geapprecieerd? In het buitenland kreeg hij regelmatig prijzen, maar in Griekenland bleef de erkenning redelijk beperkt. Nu is het natuurlijk wel zo dat zijn films niet altijd even makkelijk waren. Ze duren een stuk langer dan de 90 minuten die we gewend zijn en de thema’s die Angelopoulos aansneed waren niet altijd even vlot verteerbaar: thema’s zoals afscheid, terug op zoek gaan naar de wortels en terecht komen in een wereld die in niets meer lijkt op degene die je achter je hebt gelaten. Het is niet altijd even prettig, maar de manier waarop Angelopoulos het in beeld bracht, was van die aard dat het op je netvlies gebrand bleef staan (althans bij die 2 films die ik gezien heb: Ulysses’ Gaze en The Weeping Meadow).

De Grieken zelf deden wat meewarig over de regisseur. Zijn films waren erg traag en daar werd vaak om gelachen (wat er grappig aan is, is me niet duidelijk). Op TV werden ze nooit getoond. Nu kun je niet om de man heen: interviews, al zijn films. Dat soort hypocrisie is natuurlijk eigen aan dit soort figuren en het is niet slecht dat mensen nu zien hoe goed Angelopoulos wel was.

Opvallend is dat dit keer geen enkele politicus zijn mening kwam geven over “hoe we een groot artiest en een grote Griek hebben verloren”. Nu ja, wat doet het er toe: ik neem aan dat het aantal politici die zijn films gezien hebben, toch wel op 1 hand te tellen zijn. En langzamerhand is niemand nog geïnteresseerd in de mening van een Grieks politicus.

Overigens was er ook geen enkele politicus op de begrafenis aanwezig, dat is ook merkwaardig. Heeft het te maken met het feit dat Angelopoulos min of meer verguisd werd in Griekenland? Of durft geen enkel politicus zich ondertussen nog in het openbaar te vertonen?

8 thoughts on “Nog even over Angelopoulos

  1. Het probleem, Bruno, is dat je de kunstminnende Grieken op 1 hand kunt tellen. Is misschien wel kort door de bocht om het zo te poneren en op z’n minst subjectief maar ik kom er zelden tegen die een bredere kijk hebben dan ruïnes, graftombes, rebetiko en pentozali …
    Iedereen erkent wel dat kunst belangrijk is maar waarom, waarvoor, voor wie, hoe, wat, kwaliteitsvragen, inhoud, … Dat is allemaal ver, heel ver zoek!
    De democratisering van de Kunst moet nog beginnen in Griekenland. Als die nog komt en ‘t zal niet voor de komende decennia zijn, vrees ik. Andere katten te geselen eerst!

    Maar Angelopoulos was een grote kunstenaar. Elke film was poëzie, elke film was een mega schilderij, een tableau vivant waarin melancholie, nostalgie, leed, plezier en alle kleinzerige en kleinzielige hoekjes en kantjes van de mensen groots en magistraal werden uitgebeeld. Zijn films zijn traag, inderdaad, omdat zijn films nu eenmaal museaal zijn. En een museum moet je traag doorwandelen om ten volle te kunnen genieten.
    Net als een gepassioneerde wetenschapper met zijn microscoop hanteerde Angelopoulos de camera en focuste op alle details om zijn kijkers de tijd te geven om te genieten van de complexiteit van alle eenvoud.
    Ik ga het hierbij laten want (met dank aan Tzimi!) één van zijn meesterwerken begint op arte!

  2. hoe veel mensen kennen Maria Kallas in gr.? minder dan biv grieken die Vasilis Karas of Tasos Mpougas kennen.

  3. Asta na pane, Tzimi! En wie kan haar talent appreciëren en genieten van haar stem? Maar als het gaat over skilades, dan weet iedereen er alles over, zoals je zegt.

  4. zeg in griekenland Kallas en ze zulle zegen ja Alati.als je niet in een of andere paleis van bouzoukia jou naam met groot neon letters niet vlikert ben je nieks ,hoor.
    nog iets met die Duitsers, gisteren heben ze de film ook synchroniseert. hebben ze nog niet leren ondertitels lezen?? gelukig de beeld en de muziek spraak nog echt.

  5. en nog iets ,ik laat die dinges wel gaan ,maar auta den m afinoun.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *