Filmfans rouwen bij het heengaan van Jules Dassin (97), maar ook in Griekenland hangen de vlaggen halfstok. De Amerikaanse regisseur van Joods-Russische afkomst woonde immers al decennia lang in Griekenland. Hij was niet enkel meer een filhelleen, maar een echte Griek.
Voor diegenen die Dassin niet kenden, hier even een korte beschrijving. Hij was een Amerikaans regisseur die in de jaren 40 een aantal film noirs heeft gemaakt, en nadien op de vlucht is gegaan voor de communistenjacht van senator Joseph MacCarthy. Hij was getrouwd met Beatric Launer, met wie hij twee kinderen had: de zanger Joe Dassin en de actrice Julie Dassin. In Frankrijk kende hij armoede, maar het tij keerde toen hij Rififi regisseerde.
In 1955 leerde hij de Griekse actrice Melina Mercouri kennen (de 2 trouwden in 1966), en draaide met haar de klassieker Never on Sunday (Ποτέ την Κυριακή, een herinterpretatie van de Pygmalion-mythe) – een Griekse film die u moet gezien hebben. Dassin kreeg er 2 Oscarnominaties voor: Beste Regisseur en Beste Scenario. Mercouri won in Cannes de prijs voor de Beste Actrice. En Manos Chatzidakis won de Oscar voor de Beste Lied (Τα Παιδιά του Πειραιά blijft onsterfelijk – zie hieronder). De film kreeg zelfs een Broadway-kleedje met het stuk Ilia, Darling. Dassin en Mercouri draaiden nadien samen nog Phaedra en Topkapi. Mercouri zou nadien nog minister van Cultuur worden, en zou enorm gaan ijveren voor de terugkeer van de Parthenon friezen. Na haar dood in 1994 stichtte Dassin de Melina Mercouri stichting en zette dat werk verder.

Ik geef u nog even de bekende scene mee van Ποτέ την Κυριακή, waar Melina Mercouri Τα Παιδιά του Πειραιά (de kinderen van Piraeus: ha, en ik ben daar nu ook 1 van!) zingt: