In België is het de gewoonte dat er aan het begin van elk jaar op het werk een Nieuwjaarsreceptie wordt gehouden. Meestal is dat een informele bijeenkomst na het werk, waar hapjes worden geserveerd, eventueel met wijn, bier of zelfs champagne. In Griekenland zijn dergelijke recepties zo goed als onbestaande. Hier spreekt men van het “aansnijden van de taart” (η κοπή της πίτας – i kopi tis pitas). Toen ik dat voor het eerst op mijn eerste job hoorde, wist ik niet wat ik me daar moest bij voorstellen. Ondertussen zijn we 8 jaar verder en het is me ondertussen wel duidelijk geworden. Met nieuwjaar wordt in elk Grieks huis de vassilopita aangesneden. De gewoonte wordt uitgebreid naar de werkvloer: er wordt een grote taart (meestal een soort lichte bisquit, verwacht u zich niet aan fruitvlaaien) aangesneden. Als het om een groot bedrijf gaat, kan die taart wel grote zijn dan 1 m2! De directeur van het bedrijf steekt een korte speech af en snijdt dan de taart in kleine stukjes, voor elke werknemer eentje. Diegene die de “floeri” (het muntstuk) in zijn stuk vindt, heeft het hele jaar geluk (wordt helaas niet vertaald in extra salaris). Als je een religieuze baas hebt, of als je voor een openbare dienst werkt, komt er nog een pope bij. Die zingt dan een of ander gebed en zegent meteen de taart en het gebouw met een bosje basilicum (ik heb ooit een pope gezien die bij gebrek aan basilicum peterselie gebruikte). Waarom basilicum? Dat heb ik nog niet kunnen uitvogelen. Η κοπή της πίτας is een belangrijk gebruik en het wordt in alle kalenders aangeduid.