Ik weet niet of het in België nog aan de orde is, maar ik herinner me nog levendig de lunchpauzes waar de brooddoos alomtegenwoordig was. Een Belg eet namelijk graag zijn boterhammetjes. In Griekenland ziet de lunchpauze er anders uit. Ik heb collega’s die eten meebrengen van thuis. Dat eten zit in een “tapper” (τάπερ) wat het Griekse woord is geworden voor Tupperware. Een kleine “tapper” is, jawel, een “tapperaki” (ταπεράκι). Het is een metonymie voor eender welke plastic doos waarin eten wordt bewaard. Het gaat dan niet om boterhammetjes, maar vaak om een hele maaltijd die in de microgolfoven kan worden opgewarmd. Ik zie hier spinazietaarten, octopus in wijnsaus, dolmades, gemista (gevulde tomaten en paprika’s met rijst) en zo meer. Het vraagt natuurlijk wat werk om dat eten klaar te hebben en het spreekt dus vanzelf dat vele anderen iets bestellen. Hoewel velen een broodje gaan halen (niet echt te vergelijken met de Vlaamse broodjes – het is veeleer een toast waarvan je zelf de ingrediënten bepaalt), bestaat het menu ‘s middags (in Griekenland is dat zo rond 14u30) meestal uit souvlaki of pitta: het broodje waarin vlees, frieten, tomaten, tzatziki en ui worden gedraaid. De klassieke Griekse snelle hap, zeg maar.