Griekenland is een zeer homogeen land wat betreft taal, cultuur en religie. Die homogeniteit is er niet zomaar gekomen: vaak is die met geweld opgelegd. Toch kent Griekenland nog wel een paar minderheden, en de belangrijkste is wellicht de moslim-minderheid die voornamelijk in Thracië leeft (in het noordoosten van Griekenland, bij de Turkse-Bulgaarse grens). De moslim-minderheid is eigenlijk de benaming voor 3 ethnische bevolkingsgroepen: Turken, Pomakken (een Slavische moslims die Bulgaars spreken) en moslim Roma (zigeuners). De minderheid heeft dezelfde rechten als de andere Grieken: dat is vastgelegd in de Griekse grondwet. Maar toch zorgt vooral het Turkse gedeelte af en toe voor opschudding. Onderwijs voor deze bevolkingsgroep is in het Turks en in het Grieks, en er is zelfs Koranonderwijs. Maar de bevolkingsgroep mag sinds 1985 haar eigen mufti’s niet meer kiezen: de Griekse overheid doet dat nu (met als argument dat in moslim-landen de overheid ook de mufti’s aanstelt). Mensenrechtenorganisaties hebben deze praktijk al aangeklaagd, maar het ziet er niet naar uit dat Griekenland zich zal schikken. Een ander probleem is de naamgeving: de moslim-minderheid die Turks spreekt, mag zich niet “Turk” noemen: dat duidt namelijk een nationaliteit aan en daar wil Griekenland niet van weten. Toen de Turkse minister van Buitenlandse Zaken gisteren de minderheid ging bezoeken, kondigde hij prompt af dat de Turkssprekenden zich met trots Turk mogen noemen. Het werd even stil in Athene en nadien barstte in de media de hel los.
Nu begrijp ik de hele heisa niet zo goed: in Turkije is er een christen-minderheid (vooral in Istanboel/Constantinopel en de eilanden Imbros en Tenedos) en het gaat daar voornamelijk over mensen die Grieks spreken. Die minderheid wordt steevast de Griekse minderheid genoemd. Ik zie dan ook niet goed in waarom de Turkssprekende moslims in Griekenland niet Turks mogen worden genoemd.