Een paar dagen geleden overleed Fidel Castro, en iedereen had wel iets over de man te zeggen. Velen in Griekenland die hem een dictator noemden, prijzen de Griekse junta omdat die wegen heeft aangelegd in het land. Er zijn altijd twee kanten aan een medaille, neem ik aan.

Er is een beroemde Griek die Fidel Castro een vriend mocht noemen. Mikis Theodorakis nam afscheid van de Cubaanse leider met de volgende uitspraak: “Mijn beste Fidel, je bent vertrokken en dit is de eerste keer dat ik het niet met je eens ben.”

Zelf heb ik geen zin om me aan uitspraken te wagen. Misschien drukt volgende tweet het nog het beste uit?

Het regerende SYRIZA, met Tsipras voorop, beweren dat ze in Castro een leidend voorbeeld zagen. Dat privilege ontzegt de KKE, die zich de enige communistische partij noemt, hen ten stelligste. Hoe dan ook heeft Alexis Tsipras zijn zoon Ernesto genoemd (tweede naam), naar Che Guevara. Maar de Griekse premier heeft in ieder geval het privilege om naar Cuba te gaan. Tsipras is in Havana op het moment dat ik dit schrijf, maar hij blijft niet tot de begrafenis van Castro. Hij is de enige Europese staatsleider in Cuba. Alle andere landen hebben een afgevaardigde gestuurd. Daar is al wat kritiek op te horen geweest. Eerder vandaag sprak hij een grafrede uit, die u hieronder kunt volgen:

Volgens Tsipras staat het Griekse volk heel dicht bij Cuba en bij de waarden en de idealen waarvoor de Cubanen hebben gestreden. Het Griekse volk heeft zich net als het Cubaanse opgericht en strijdt eveneens tegen grote tegenstanders om zijn vrijheid en onafhankelijkheid, zijn waardigheid en zijn recht.

Verder vergelijkt Tsipras de Griekse onafhankelijkheidsstrijd met de Cubaanse. Hij prijst de erfenis van Castro, die te vinden is in het onderwijs en de wetenschap. Daar houdt de vergelijking met Griekenland dan toch wel enigszins op.

De Griekse premier zegt verder: “wij in Europa hebben dan misschien geen idee van de moeilijkheden die jullie hebben doorstaan, maar wij hebben ook onze tirannen: de onmenselijke logica van de wetten van de markt en het neoliberalisme. Ook wij in het verre Griekenland strijden voor rechtvaardigheid en waardigheid. En in deze strijd zal Fidel altijd onze gezel zijn. In de overwinningen en in de nederlagen. In de omwentelingen en in de compromissen. Fidel is niet meer, maar hij zal er altijd zijn, bij de kleine en grote strijd, van de volkeren over de hele wereld. De vlam van het verzet zal altijd blijven branden. En in de kracht van de passie waarmee mensen blijven vechten…”

De kritiek op deze uitspraken, heb ik vandaag vooral op de straat gehoord. Tsipras wordt er door bijna iedereen van beschuldigd een huichelaar en een hypocriet te zijn, die in Havana een profiel van linkse leider probeert uit te stralen die voor zijn volk vecht. Er is nauwelijks nog een Griek die het ook zo ziet. Tsipras is iemand die aan alle eisen van de schuldeisers heeft toegegeven, iedereen die het daar niet mee eens is uit zijn partij heeft gezet, en een beleid voert dat zo mogelijk nog meer verwoestend is dan zijn voorgangers. Hoewel niemand hier in Griekenland staat te springen op verkiezingen, en al zeker niet gecharmeerd is door oppositieleider Mitsotakis, is de kans groot dat Tsipras op dit soort uitspraken zwaar zal worden aangerekend.

Bij het officiële persagentschap ΑΠΕ-ΜΠΕ heeft men echter enkel lof voor de toespraak van de leider van SYRIZA. Maar om eerlijk te zijn: de objectieve berichtgeving bij dat agentschap is soms ver te zoeken. Op de heropende ERT is het al niet veel beter. Het lijkt me dat SYRIZA zijn pionnetjes goed heeft geïnstalleerd. Uit de laatste eurobarometer blijkt trouwens dat de Grieken het slechtst scoren van alle Europeanen in het vertrouwen in de massamedia in hun land. Nog een trend die SYRIZA niet heeft weten om te draaien.