Vreemde titel bij dit stuk, wellicht, maar ik ben zo vrij om een stuk van de Griekse journalist Tasos Pappas te vertalen. Het stond gisteren in de onafhankelijke krant “I Efimerida Ton Syntakton”. Wie de originele versie wil lezen, die is hier te vinden. Ik voeg in mijn versie een paar links toe en geef ook verder wat uitleg hieronder. Het stuk verscheen naar aanleiding van een aantal uitspraken van de voormalige voorzitter van de Euro Working Group, de Oostenrijker Thomas Wieser, tijdens het Delphi Economic Forum dat dezer dagen in het gelijknamige dorpje en voormalige navel van de wereld wordt gehouden.

Ze lijken wel systematisch op onze zenuwen te werken, al die voormalige voorzitters. Nadat hoofdeconoom van het IMF Olivier Blanchard openlijk had toegegeven dat het Fonds de foute fiscale multiplicator had gekozen (dat zei hij nadat hij zijn post had verlaten), was er Jeroen Dijsselbloem die toegaf dat de grootste zorg van de leenheren in 2010 was om de Duitse en Franse banken te redden en niet Griekenland (hij zei dat nadat hij zijn post had verlaten). En nu is Thomas Wieser aan de beurt. Hij zei op het congres in Delfi dat “het spijt me dat we in 2010 geen schuldvermindering aan Griekenland hebben gegeven“.

Door een duivelse samenloop van omstandigheden zei hij dat vandaag, nu hij niet langer baas van de Euro Working Group is. Wat moet je nu in godsnaam over zo’n heerschappen zeggen?
Dat ze gewone bedriegers zijn? Dat laat je opvoeding niet toe. Bovendien zijn ze niet van iets crimineels beschuldigd.
Dat ze onbekwaam zijn? Gezien ze zich op dergelijke posities bevinden, kan dat niet het geval zijn; ze moeten toch ergens bepaalde kwaliteiten hebben.
Dat ze cynisch zijn? Dat is nauwelijks een belediging. Daarmee is niets nieuws gezegd.

Deze heerschappen zijn gewoon de drugdealers van het systeem. Neoliberalen met stip, goed betaald voor de vuile diensten die ze aanbieden.

Wieser zei echter, naast deze  late crisis van eerlijkheid, een grove leugen en een dikke dwaasheid.

De leugen: “We moeten er niet van uitgaan dat de druk van Duitse kant kwam, maar dat de gezamenlijke opstelling van de Griekse regering er voor zorgde dat er twijfels rezen bij heel wat EU-lidstaten.”

Dat is de mening over wat er zich afspeelde tijdens de eerste vijf maanden van 2015. Zijn poging om Berlijn wit te wassen is duidelijk, door ons er van te overtuigen dat er nooit een scenario voor Grexit was. Berlijn had een plan klaar voor een Griekse uitstap uit de euro, niet alleen in 2015 toen het een eigenzinnige regering tegenover zich had, maar ook in 2012 toen het een compleet gehoorzame regering tegenover zich had. Dat onthulde onlangs Evangelos Venizelos, die de boodschap had ontvangen van Schäuble.

De dikke dwaasheid van Wiezer heeft te doen met zijn inschatting van de periode van januari tot juni 2015 de Griekse staat 200 miljard euro heeft gekost. Hij voegde er nog aan toe dat er zelfs mensen zijn die de kost nog hoger leggen. Hij zei ons niet wie die anderen zijn die zoiets beweren, maar dat is niet erg.

Deze briljante economische denkers zeggen ons dat een land met een BNP van 180 miljard euro op vijf maanden tijd een verlies optekent van 200 miljard euro. In welke economische theorie geloven zij? Van welke economische universiteit zijn ze afgestudeerd? Misschien van de grote school der idioten?

[Voor een goede analyse van hoeveel de eerste helft van 2015 zou hebben gekost, verwijs ik u graag naar dit artikel van december 2017.]