Je met de auto op de straten van Athene wagen, is een helse onderneming (tussen haakjes: toen mijn oom en tante hier 2 weken geleden op bezoek waren, konden ze aan mijn rijstijl merken in hoeverre ik hier ben ingeburgerd – erg goed, was het verdict – waardoor ik waarschijnlijk een gevaar ben op de Belgische wegen). Maar je met een fiets op de openbare weg wagen, staat bijna gelijk aan zelfmoord. Om te protesteren tegen deze toestand, en tegen het feit dat er nog steeds geen fietspaden in de stad zijn, wordt deze zondag voor de 17de keer de Ronde van Athene voor fietsers georganiseerd. Ik woon hier al sinds 2000 en voor mij is het de eerste keer dat ik überhaupt hoor van deze ronde. Blijkbaar gaan speciale lanen voor fietsers worden voorbehouden en het parcours zal lopen langs diverse bezienswaardigheden. Ik kan me al min of meer voorstellen hoe het zal verlopen: politici van allerlei pluimage (vooral uit de oppositie: ik verwacht nauwelijks wat van de regerende partij) zullen met een fiets komen aanzetten en zeggen dat er inderdaad iets moet veranderen in het Griekse fietsbeleid. Natuurlijk zal er  niets veranderen, want als je na 16 keer nog altijd geen fietspad ziet, dan zal het er na die 17de keer ook niet komen. En verder zullen de automobilisten vloeken omdat ze een laan minder ter beschikking hebben. Waarmee ik wil zeggen: het is een lovenswaardig initiatief, maar het zal weinig zoden aan de dijk zetten, want de Athener (en de Griek in het algemeen), blijkt hardnekkig aan zijn auto vasthouden. De dagelijkse files neemt hij er al toeterend bij.