Het nieuws is niet meer zo recent, maar afgelopen maandag heeft premier Mitsotakis zijn regering herschikt. Dat zat er al een tijdje aan te komen en geruchten in de pers gingen er van uit dat die vooral bedoeld was om ministers die door de coronacrisis onder vuur waren komen te liggen (onderwijs, volksgezondheid en openbare orde), te vervangen.

Maar de ministers bleven op hun plaats. Enkel de minister van Binnenlandse Zaken werd vervangen, en verder werd de regering uitgebreid tot 58 leden. Officieel werd gezegd dat de herschikking er moet toe leiden dat de regering efficiënter gaat handelen. Elk ministerie heeft nu een vice-minister, omdat de werkdruk blijkbaar erg hoog ligt.

Op zich is zoiets niet erg nieuwswaardig, maar er zijn toch een aantal opmerkelijke figuren bijgekomen.

De nieuwe vice-minister van Scheepvaart, Konstantinos Katsafados, bijvoorbeeld. Die zal verantwoordelijk zijn voor de bescherming van mensenlevens op zee en voor het volgen van de internationale veiligheidsregels op zee. Een jaar geleden vroeg de man zich in een interview op TV nog af wat er fout is aan pushbacks in de Egeïsche Zee. Hij wil namelijk niet dat Griekenland een opslagplaats van migranten en vluchtelingen wordt (daar is wel wat voor te zeggen). Alleen zijn pushbacks niet wettelijk. Gaat hij ze in zijn nieuwe positie nog steeds blijven verdedigen?

Of wat te zeggen van Giorgos Stylios, de nieuwe vice-minister van Digitaal Bestuur? Die ging als regeringslid in de regering van Antonis Samaras te keer tegen parlementslid Liana Kanelli van de Communistische Partij. “Wil u van mij een Kasidiaris maken? Want u heeft een Kasidiaris nodig.” Liana Kanelli herinnert u zich wellicht nog wel: zij kreeg van de nummer 2 van Gouden Dageraad rake klappen in het gezicht op televisie. Antonis Samaras gooide hem naar aanleiding van deze uitspraak destijds uit de regering: Mitsotakis vist hem weer op.

Of nog zo eentje: Thanos Plevris, de zoon van Holocaustontkenner Konstantinos Plevris, die vice-regeringswoordvoerder wordt. Plevris komt uit de rangen van de LA.O.S. partij, een extreem-rechtse partij die weggedeemsterd is, nadat Antonis Samaras alle kopstukken van deze partij onderdak had geboden in Nea Dimokratia, officieel een centrum-rechtste partij. Er circuleren foto’s van acties van Gouden Dageraad waar Plevris aan deelnam. En in 2011, toen hij nog lid was van LA.O.S., was Plevris aanwezig op een persconferentie van het nationalistische tijdschrift Patria, waar hij zich liet opmerken met de uitspraak: “Bescherming van de landsgrenzen kan niet gebeuren zonder dat er verliezen vallen. Om het duidelijker te zeggen: zonder dat er doden vallen. De bescherming van de landsgrenzen vraagt doden.” Om dan verder te gaan en te zeggen dat eens migranten in Griekenland zijn, ze geen sociale uitkeringen mogen krijgen, maar ook niet mogen eten, niet mogen drinken en niet naar een hospitaal mogen gaan. “En dat moeten ze dan maar gaan vertellen in Pakistan, als afschrikking, dat ze het in Griekenland moeilijker hebben dan in Pakistan. Ja, ze moeten het hier moeilijker hebben dan in hun eigen land. De hel moet als een paradijs worden gezien, in vergelijking met wat ze hier doormaken.” Sinds hij lid is van Nea Dimokratia, is Plevris wel voorzichtiger geworden in zijn uitspraken, maar zijn overtuigingen zijn dezelfde gebleven.

Ik ga nog even door. Sofia Voultepsi is de nieuwe vice-minister voor Asiel en Migratie, waar ze bevoegd zal zijn voor integratie van migranten. In de regering Samaras was deze journaliste regeringswoordvoerster. Merkwaardig dat ze als journaliste volledig achter de sluiting van de openbare zender ERT stond in 2013. Op televisie merkte ze op dat de BBC in handen was van wapenhandelaars en dat de internationale pers in het algemeen verkocht is aan de wapenhandelaars, aan Rothchild en aan bankiers. Ja, wij hadden in Griekenland al onze QAnon samenzweerders toen de rest van de wereld dat nog moest uitvinden.

In juni 2014, nadat 12 vluchtelingen (vrouwen en kinderen) nabij Farmakonissi verdronken waren na een bizarre “reddingsoperatie” van de Griekse kustwacht, fulmineerde Voultepsi en zei ze dat vluchtelingen “ongewapende indringers waren, wapens in de handen van de Turken. Ze beweerde dat Turkije in 1995 vond dat Farmakonissi onder Griekse bezetting lag en dat er sindsdien heel wat illegale aankomsten zijn geweest. In nog een ander televisie-interview zei ze dat er in Griekenland mensen wonen naast Roma-zigeuners. Of zo iemand de ideale kandidate is voor de post van iemand die verantwoordelijk zal zijn voor de integratie van migranten in de Griekse samenleving?

En ik sluit af met Makis Voridis, die tot voor kort minister van Landbouw was. Hij is opgeklommen en is nu minister van Binnenlandse Zaken. Voridis komt eveneens uit extremistisch rechtse hoek en is nog secretaris-generaal geweest van de partij EPEN, die vier jaar eerder was gesticht door de gevangen gezette kolonel Giorgos Papadopoulos, de leider van de Griekse junta. Nadien richtte hij zijn eigen partij op, Grieks Front, die nooit veel stemmen haalde. Hij had erg goede banden met Jean-Marie Le Pen en een notoir antisemiet. De Israëlische media waren al niet blij toen hij het tot minister schopte in de regering van Antonis Samaras in 2014. NRC had eerder deze week ook al een stuk aan Voridis gewijd.

Voridis is rabiaat anti-links. Zo rabiaat dat hij vindt dat de regering structuren moet invoeren die moeten verhinderen dat links ooit weer aan de macht kan komen in Griekenland. De man heeft natuurlijk het recht op die mening, maar een van de taken van de minister van Binnenlandse Zaken is om er op toe te zien dat verkiezingen op een transparante en democratische manier verlopen. Hij zal zijn opvattingen dan wel moeten inslikken, mocht het ooit zo ver komen dat er verkiezingen worden uitgeschreven tijdens zijn ambtstermijn.

Samen met Adonis Georgiadis, de minister van Economische Ontwikkeling en van Investeringen, zit nu de hele voormalige top van LA.O.S. in de regering van Kyriakos Mitsotakis. Die werd als een gematigde, marktvriendelijke liberale hervormer bekeken door de internationale pers, met een opleiding in Harvard. Hij mag dan misschien gematigd zijn, maar zijn regering lijkt dat minder te zijn. In 2019 klonk het nog alsof de volwassenen weer aan het roer stonden van Griekenland en dat het populisme de kop was ingedrukt. Ik durf daar aan te twijfelen.

Lichtpuntje in deze herschikking: de aanstelling van de vice-minister van Cultuur, verantwoordelijk voor Hedendaagse Cultuur: Nicholas Yatromanolakis. Die is het eerste openlijk homofiele regeringslid in Griekenland.

De nieuwe regeringsleden komen allemaal uit de parlementaire fractie van Nea Dimokratia en het lijkt er sterk op dat Mitsotakis genoodzaakt was om de extermistisch rechtse vleugel van zijn partij meer prominente posities te geven, om er voor te zorgen dat hij als premier en partijleider iedereen tevreden kan stellen en stevig in het zadel kan blijven.