“Waarom ben je uitgeweken naar Griekenland”, vragen velen me wel eens. Ik moet dan altijd antwoorden dat het land altijd een bijzonder aantrekkingskracht op me heeft uitgeoefend. Ik ben niet verliefd geworden op een Griekse en vervolgens naar hier gekomen (ik heb mijn Griekse vrouw hier leren kennen, toen ik hier al een tijdje was); dus dat is al zeker geen reden.
De meesten denken dan dat de zon de reden was. Nu zal ik niet ontkennen dat de Griekse zomers niet aantrekkelijk zijn, maar van de zon alleen kun je niet leven. Het was een factor die meespeelde, maar het is zeker niet de reden geweest. Ondertussen ben ik hier al 10 jaar en is de zon voor mij een vast gegeven geworden. Niet alleen de zon, maar ook de blauwe hemel.Toen ik hier in het begin was, kon de zon niet genoeg voor me schijnen. Na 10 jaar kijk ik er anders tegenaan. Vandaag is de herfst echt goed begonnen. ‘s Nachts volstaat het niet meer om met een laken te slapen; nu moet er ook een deken op het bed. De zomerkledij mag weer de kast in, en de paraplu wordt afgestoft. De temperatuur komt maar net boven de 20 graden. En dat is een opluchting, geloof het of niet. Sinds midden mei is het hier constant rond de 30 graden geweest overdag, en dat wordt op den duur vermoeiend. Bij de minste inspanning breekt het zweet uit en de enige manier om de warmte te ontvluchten, is de airconditioning – zeker niet de prettigste oplossing.
Dus ja, ik vind het prettig om vandaag een grijze lucht met donkere wolken te zien. OK, het is jammer dat we ‘s avonds niet zo gauw meer buiten zullen zitten in een hemdje met korte mouwen, maar er zullen zeker wel dagen volgen dat het weer ietsje beter zal zijn.
Het leven in Athene verandert enigszins vanaf het moment dat de zomer over is. Vanaf mei zitten de terrasjes vol, en is de meeste actie te vinden aan de kust, vanaf Piraeus tot aan de uiterste zuidelijke voorsteden van de hoofdstad, in de clubs, taverna’s enz. Vanaf de herfst verschuift het zwaartepunt van het uitgangsleven naar het centrum van Athene: naar de bars en taverna’s van het hippe Psirri en Gkazi, en naar de kentra waar de Griekse zangers en zangeressen bijna elke avond voor een stevig muziekprogramma zorgen.
Wat ik er prettig vind, is dat in deze tijd van het jaar de taverna’s in de stad weer veel sfeer hebben, en af en toe zelfs een rembetiko-orkestje laten spelen. De ouzo in het zonnetje, maakt plaats voor de tsipouro of de tsikoudia.
Ja, de herfst heeft ook zo zijn charme.
interessant dat je dat schrijft, want net vanmorgen toen ik uit het raam keek zei ik tegen mijn vrouw dat vreemd genoeg, dit grijze weer mij goed gezind maakt, een energiestoot… maar het mag wel niet te lang duren, natuurlijk.
by all means, @Hans 😉
overigens roept je blog ook wel de volgende vraag op: als je al een filhelleen (of grecofiel) was vooraleer je kwam, heeft hier wonen dan ook effectief aan je verwachtingen beantwoord?
rembetiko-orkestje… ja ja, half november kom ik ze bezoeken 🙂
Interessante vraag @Hans: het leven in Griekenland is anders dan ik me had voorgesteld, maar ik ben niet teleurgesteld, integendeel. Het leven hier voldoet inderdaad grotendeels aan mijn verwachtingen. Ligt dat bij jou anders?
En @Bobtje: ik zoek de rembetiko-plaatsjes voor je op!
hahaha, neen hoor, ik had eigenlijk helemaal geen verwachtingen, ik kwam voor personen, niet voor het land in de eerste plaats. Maar ik voel mij thuis zowel in belgie als hier, ik denk dat ik van beide vrij goed de voors en tegens kan inschatten!
Leuk gemijmer @Bruno. Ik denk inderdaad dat die warmte vermoeiend wordt, zeker als je moet werken.
En sfeer genoeg ongetwijfeld in de hoofdstad nu maar ik zou er toch niet willen wonen. Te druk.
Woon je eigenlijk in een appartement of is het een huisje ?
@Mario, ik woon in een retiré, zoals men dat in het mooi Grieks zegt.
Op de vijfde verdieping in een flatgebouw, zonder buren (de huizen aan beide kanten reiken maar tot de tweede verdieping), een groot terras, met zicht op Pasalimani en een klein beetje de Peloponnesos in de verte. Ik heb aanvankelijk een paar jaar in het centrum van Athene gewoond, en dat viel beter mee dan ik had verwacht, maar ik hou wel van het leven in een stad.
voor wanneer was die BBQ/psisimo(?) nu weer gepland 🙂
Heb je je fouskoto bij je vandaag?
Ach zo, @Bruno, ik wou dat ik ook eens “blij” kon zijn met een wolkendek en 20 graden … Maar ik kan je wel begrijpen hoor. Hier in Belgiekske is het net omgekeerd, en als er hier een stralende zon aan een hemelsblauwe lucht prijkt, dan noem ik dat: “de Griekse hemel”. Hoe graag ik ook naar Athene kom, ik zou er niet willen wonen. Te druk, een wespennest van verkeer. Als toerist pas je je aan, neemt de metro en kom je overal. De warmte neem je er heel graag bij en uiteindelijk ga je na een week weer naar huis. Jij bent er natuurlijk ingeburgerd, “vergriekst” zeg maar. Als ik opnieuw jong zou zijn, zou ik de stap ook wagen, al zou ik liever in Kreta wonen.
Misschien moeten we maar ooit eens een BBQ organiseren op je terras met Gluhwein voor iedereen die hier op die blog reageeert
e oxi ke gklougklou wijn!!! kamia retsinoula,kana kalo krasaki. esto ke mpires ama eine kalokairi ke kani zesta.
Haha @Pieter, grappig: dat hebben we @Bruno in het verleden al eens voorgesteld! Ik heb hem zelfs aangeboden “ta pedhia tou pirea†ten beste te geven op m’n accordeon aan de kade van to mikro limani :-))) Misschien moet het er dan toch maar eens ooit van komen, Bruno; voor mij zou het alleszins reden genoeg zijn om nog eens af te zakken naar Athene -)