Afgelopen weekend ben ik de batterijen gaan opladen in de Peloponnesos. Ik had deze maand nog niet echt de gelegenheid gehad om van de zomer te genieten, en als je in het weekend thuis bent, dan heb je de neiging om allerlei klusjes thuis af te werken en het strandbezoek uit te stellen. Daarom dus: we zijn van vrijdag tot gisteravond in een 4-sterren hotel in Porto Cheli gaan relaxen. Een beetje luxe kan soms geen kwaad. De 3 dagen zagen er als volgt uit: slapen, eten, strandje, kreeftje eten in de nabijgelegen taverna, en een uitstapje naar het autovrije eilandje Spetses.
Porto Cheli ligt namelijk in het oosten van de Peloponnesos, in de Argolida, een van mijn favoriete streken, waar Herakles de meeste van zijn mythische werken heeft verricht en van daar uit is het slechts 10 minuutjes varen met de water taxi (een klein supersnel bootje dat je kunt bestellen en dat ons vanuit het hotel kwam oppikken). De foto’s laten zien dat het er best wel mooi is.
Porto Cheli is erg groen, je zwemt er in kristalhelder water en je ruikt de pijnbomen rondom het strand. Het is slechts 2,5 uur rijden vanaf Athene, en je kunt er ook met de draagvleugelboot naartoe vanuit Piraeus, dan is het slechts 2 uur reizen. Best wel een goed alternatief voor de stranden rond Athene (die alsmaar duurder worden, zoals Hans al schreef in de Standaard). Je bent meteen ook echt wel weg uit de stad en het voelt aan of je op vakantie bent. De batterijen zijn dan ook opgeladen en ik kan er weer een tijdje tegen.
Ah @Bruno, die deugddoende uitstap van je naar Spetses herinnert me aan een boek dat, sinds ik het in één adem uitlas in Koroni/Monemvassia, nooit zal ontbreken in de bibliotheek op m’n eigen mythische ‘onbewoond eiland’: “De Magiër (The Magus)” van John Fowles, een aanrader voor elkeen die er ooit onder de zinderende hitte wil belanden met een intrigerende brok wereldliteratuur in de hand.
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Magus_(novel)
Bij mij bracht het herinnering op aan Porto Carras,de deugd je eens een paar dagen te laten verwennen en vooral geen communicatiemiddelen in de buurt te hebben .
Probeer eens een zeiltocht van een paar dagen ,als passagier maar ook als co-master , leren omgaan met wind en zeilen,geen radio aan boord (verdorie niet!!!) , dolfijnen die je spelenderwijs gezelschap komen houden ,wat vissen en genieten van je omgeving en luisteren naar zee en wind. Voor mij is dat subliem en ben toch ook een landrot.
Interessant @Peter. Ik kende “The French Lieutenant’s Woman” al wel, maar dit boek nog niet. Ik zal het eens opsnorren; lijkt me prettige vakantielectuur.