Het leven in Griekenland kan vanop afstand soms wel erg mooi lijken. Bij momenten is het dat ook. Maar er zijn dagen waar het heel wat minder is. Ik doe even een greep uit een aantal dingen die mensen in mijn directe omgeving (en mezelf) zijn overkomen deze week.
- De vrouw van mijn collega werd gisteren even verderop van ons kantoor aangereden door een motorfiets. Mijn collega bracht haar naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis hier in Maroussi (noordelijke voorsteden). Daar werd vastgesteld dat ze door een neuroloog moest worden onderzocht. In het betreffende hospitaal was geen neuroloog van wacht. Dus reed mijn collega met zijn gekneusde vrouw naar het centrum van Athene. Ook daar bleek geen neuroloog van wacht te zijn. Dan maar naar een voorstad van Piraeus (Nikea). Daar was wel een neuroloog van wacht, maar het was aanschuiven om aan de beurt te komen. Omstreeks 15u (het ongeval was gebeurd om 8u ‘s ochtends) viel het verdict: lichte hersenschudding, een verdraaide wervel en een gekneusde cervix. Stel je voor dat het zeer ernstig was geweest…
- Mijn collega belt het privé-schooltje waar zijn vrouw werkt, om te zeggen dat ze voor de rest van de week het bed moet houden en dus niet kan komen werken. De werkgever dringt aan dat zijn vrouw toch op het werk verschijnt vandaag, want het is ouderavond. Dat de vrouw van mijn collega zich nauwelijks kan bewegen, is van geen belang. Het is nu bang afwachten of ze zal worden ontslagen.
- Vanochtend was er een zwaar ongeval op de autosnelweg van Athene naar Lamia. Die weg neem ik om naar het kantoor te rijden. Normaal duurt de rit 40 minuten. Vandaag vertrok ik thuis om 7:30u en ik kwam op kantoor aan om 10:30. Zowat heel het centrum kwam vast te zitten omdat alle chauffeurs ook nog eens probeerden allerlei sluipwegen te vinden. U kunt zich mijn humeur voorstellen.
- Mijn vrouw kan geen les gaan geven: de leerlingen (we spreken over het lagere middelbaar – de eerste drie jaar, die hier gymnasio worden genoemd) bezetten de school. Hun eis is niet eens zo gek: ze willen een verkeerslicht op de straat voor de school zodat ze veilig kunnen oversteken. Maar het is eigenlijk de taak van de directrice om daarvoor te ijveren. Die vond het echter een beter idee om de leerlingen op te jutten en aan te zetten tot een bezetting van de school. Zo hoeft zij het klusje niet op te knappen, en kan ze haar zoon gaan bezoeken die in Volos woont.
μη μας δουλευεις!!!autosnelweg ,je bedoelty vast de ethniki??je gaat van uit peireas aan tot?? renault in Philadelphia?? of verder??
deze ook anders bekent als potami,was altijd vast. ik ging van uit Nea Ionia via philadelheia tot Lenorman en was 25 jaar geleden ook vol.
Re sy @Tzeni, de ethniki is toch een autosnelweg? 3 tot 4 rijstroken. Het is er altijd druk, maar om 7:30 vermijd ik normaal gezien de grote toevloed. Als je in Noord-Athene echter alle rijstroken afsluit, dan zit alles gewoon potdicht.
Ik ga van Piraeus tot Kifissia, en dan binnendoor, langs allerlei sluipwegen, tot op Kifissias. Anders betaal ik steeds een fortuin aan de Attiki Odos (2,70 EURO per doortocht).
@Bruno , heeft je collega niet door dat je baksjies moet geven om snel en degelijk behandeld te worden in een hospitaal ?
En wat rijwegen in de provincie betreft is het zeker niet beter . Heel wat volk neemt de bussen om af te zijn van de wirrewar en peperdure parkings die dikwijls vol zijn en ver van je werk .
@Jenny, hij is opgegroeid in Australie en heeft 11 jaar in Denemarken gewoond. Hij weigert aan het “fakelaki”-systeem mee te werken. Dan ben je natuurlijk al gauw een hele dag kwijt, natuurlijk.
2 zou zeker ook in Belgie een probleem kunnen zijn, ze zou de eerste niet zijn die daarvoor ontslagen wordt…
3 geldt ook zeker voor Belgie, als je naar Brussel moet en er is een ongeluk op de ring of de E40 of E19…
4 is echt wel typisch, vind ik…
1 is ook wel typisch, maar bv in Belgie zijn de rijen ook vaak lang op de spoedgevallen…
Ik vind ook wel dat het dagelijks leven in Griekenland vaak een heel stuk rauwer en harder is dan in Belgie, soms is werkelijk alles een strijd of een hindernis…
echter, in Erikkos Dinan werd mijn pols maandagochtend binnen de 20 minuten onderzocht, en binnen het uur was er een x-ray genomen, diagnose gesteld, een gips aangelegd en een nieuwe afspraak geregeld… dat alles wel nadat ik had gezegd dat het werk een ziekteverzekering voorziet… langs de andere kant, toen ik zondagavond met een gezwollen pols voortijdig het voetbalveld verliet, was het enige wat mijn Amerikaanse ploeggenoot wist te zeggen:”hey, five euro before you go”… het leven in Griekenland is soms wel ruw, maar boertigheid is van alle plaatsen…
het is niet zo dat je gaat zwaaien met een fakelaki baksisi en dat iedereen voor je gaat in dienst.
Werkelijk Tzeni ?
werkelijk. en het is geen baksisi is ladoma!! je doet het van te voren.
Punt 2 herken ik sowieso, ja ook voor België. Zo werd onze zoon al eens ontslagen. Nu loopt zijn vriendin hetzelfde risico (dat heeft haar baas al gezegd via zijn gsm, staat op haar voice mail). Had hij beter niet gedaan, want wettelijk kan je niemand ontslaan als je ziek bent. Dus kan het dienen als bewijsstuk.
de 21 ste eeuw, en we zijn de feodaliteit nog altijd niet ontstegen!