100 keer…

… heeft Otto Rehhagel de Griekse “ethiniki” (nationale voetbalploeg) gecoached, met wisseled succes. Het hoogtepunt kwam er op 4 juli 2004, toen Griekenland Europees Kampioen speelde. Het was aanloop naar een prachtige sportieve Griekse zomer.

Sinds gisteren mag Otto weer een succes op zijn palmares schrijven: hij is er namelijk in geslaagd om de kwalificatie voor de eindronde van de wereldbeker voetbal in Zuid-Afrika te vrijwaren. Griekenland ging gisteren winnen in Oekraïne en is dus nu na de barragewedstrijden zeker van een plaats in de eindronde volgend jaar.

Voor het eerst in 16 jaar zal Griekenland er weer bij zijn. De ploeg is behoorlijk vernieuwd: er zijn nog weinig spelers over van de kern die de Europese Beker in de hoogte stak. Ik ken niet zo veel van voetbal, maar ik vermoed dat Griekenland weinig kans heeft om wereldkampioen te worden. Maar, zoals de Grieken zeggen, “hoop sterft het laatst”. En bij gebrek aan een Belgische ploeg in Zuid-Afrika, heeft u nu een ander team dat u kunt aanmoedigen.

4 thoughts on “100 keer…

  1. oleeee olleeeeee!!!!!!! Πάμε Μουντιάαααααααααααλ Ελλαδάραααααααααααααα!!!!!

  2. Dat worden ze zeker niet. Ik ben al blij als de de eerste ronde overleven. Maar dat was ik in 2004 ook al 😀

  3. @Bruno, ik weet dat je niet van voetbal houdt. Geen enkel probleem. Toch ben ik heel blij dat de Grieken zich hebben kunnen plaatsen voor het WK. Natuurlijk zullen ze geen wereldkampioen worden, maar ze zullen zich tot het uiterste verdedigen, daar ben ik zeker van. En de rol van de “underdog” komt altijd sympathiek over bij de mensen. Zeker als die eens heel aardig uit de hoek komt tegen zogenaamde “grote” ploegen. Ik weet in ieder geval nu al voor wie ik zal supporteren tijdens het WK… Hadden de Rode Duivels (duiveltjes) Dick Advocaat al maar wat langer als trainer gehad, dan waren “wij” er misschien ook bij…

  4. Gisteren verbleven we in Nafplio, ik kon mijn ogen niet geloven hoe fanatiek de Grieken zijn met voetbal. Op het plateia (plein) bij ieder café, ook aan de overzijde (bij de waterkant), maar dan bij de restaurants, overal grote schermen waar je de wedstrijd live kon volgen. Is toch wel een raar gevoel voor mij als geen voetbal fan… 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *