De 5 dagen op Rhodos waren zeer deugddoend, maar ook wel vermoeiend. We verbleven in de oude stad, die door de kruisvaarders (en meer bepaald de Hospitaalridders of Johannieten) is gesticht. De stad is bijzonder goed bewaard en bewoond, ook wel omdat Mussolini (Rhodos was Italiaans grondgebied van 1912 tot 1947) flink wat restauriewerk heeft laten verrichten. Het mag dan ook niet verbazen dat het Cultureel werelderfgoed is. Omdat men in Spanje geen goede locaties vond, is het kasteel van Rhodos ook het decor voor de film over het leven van de schilder El Greco, die later dit jaar in de bioscopen zal verschijnen.

Van kleinsaf ben ik geboeid door kastelen, ridders en dergelijke meer, dus dit is voor mij een klein stukje hemel en ik heb dan ook kilometers gewandeld in de oude stad. Bovendien wordt dat allemaal nog eens gecombineerd met de Middellandse Zee en de Griekse gastvrijheid (wellicht omdat er weinig toeristen waren, waardoor de inwoners meer vrije tijd hadden). Via het web zijn we op dit goedkoop hotelletje gebotst, in de oude Joodse wijk (het ziet er op het web iets beter uit dan het in werkelijkheid is). De stranden heb ik enkel van op afstand gezien. Sommige toeristen waagden zich al in het water, maar ondanks het feit dat de zon scheen en het 25 graden was, leek het me toch wat te fris om al te zwemmen. Rhodos is meer dan alleen de oude stad, of stranden. Om dat te illustreren, heb ik een paar foto’s online gegooid. U kunt ze hier bekijken. Commentaar is altijd welkom.