De finale van Mundobasket 2006 zit er op. Tussen 13:30 en 15:00 zat heel Griekenland wel ergens achter een TV-toestel. De cafetaria’s hier in Pasalimani-Piraeus zaten afgeladen vol met blauw-wit geklede supporters. Het koffieverbruik lag waanzinning hoog, want hier worden geen liters bier gedronken zoals dat in België het geval zou zijn.
En de Grieken zagen dat hun ploeg niet in haar ritme kwam tegen een heel sterk Spanje. De cijfers van de finale (47-70) zijn erg teleurstellend, zeker voor een ploeg die tamelijk vlot van Team USA heeft gewonnen (die wedstrijd heeft men hier wel 10 keer herhaald op TV gisteren en eergisteren).

Maar goed: de Grieken hebben het niet te fel aan hun hart laten komen. De straten vullen zich langzaam met feestende supporters, want geef toe: een zilveren medaille op een wereldkampioenschap is zeker geen slechte prestatie. Alleen ontbreekt de kers op de taart.  Overmorgen wordt het team terug thuis verwacht en ik ben er zeker van dat er weer een groot feest zal volgen (als ze maar kunnen feesten hier). Nu al hebben de 12 spelers van de nationale basketploeg de goden van de Olympus verdrongen en coach Panayiotis Yiannakis verdient een standbeeld (hij was spelverdeler in de ploeg die in 1987 Europees kampioen was en was coach van de ploeg die dat vorig jaar weer werd).