Ik geloof dat het komkommertijd is. Maar met uw goedvinden ga ik hier flink door, nog maar eens met wat toeristische informatie. Mocht u ooit naar het westen van Kreta reizen, dan kan ik u een bezoekje aan Elafonissi aanraden. Het strand, met een paar kleine eilandjes voor de kust, ligt in het zuidwesten. De naam betekent “Herteneiland”. Vreemd misschien, want er zijn helemaal geen herten te vinden op het eilandje, maar de naam zou ontstaan zijn door het feit dat het eilandje vanuit de lucht de vorm van een hert had. Door de stromingen in de zee, en het feit dat de kust van het eiland los zand is, is er nog weinig van die vorm terug te vinden.
Ik herinner me nog hoe ik er 15 jaar geleden ben geweest. Toen ging het met een oude bus van KTEL uit de jaren 50 over een stoffige verharde weg. Uren deden we er over, en toen we uiteindelijk op het strand aankwamen, maakt de chauffeur een weids gebaar en riep “Jamaica!”. Voor ons lag een prachtig zandstrand, met boompjes en eilandjes waar je naar toe kunt waden door het water dat tot kniehoogte reikt. En een turqoise zee die het roze-rode zand streelt: een pracht die je zelden ziet. Ik telde nauwelijks 20 bezoekers.

Anno 2006 is de situatie helemaal anders. Een nieuwe (erg drukke!) asfaltweg loopt tot bijna op het strand van Elafonissi. Ik zag honderden auto, bussen enz. Begrijpelijk dat ik mijn hart vasthield. Niet dat ik die pracht van destijds weer alleen voor mezelf wilde (we zijn toch wel een beetje egoïstisch op dat vlak), maar ik vreesde dat het natuurschoon volledig zou zijn verwoest door zoveel menselijke activiteit.
Maar om eerlijk te zijn: het viel allemaal nogal mee. 15 jaar geleden stond er 1 kantina op het strand en kon je er nog wildkamperen. Nu staan grote delen van het strand vol parasols en ligstoelen en zijn er minstens 5 kantina’s. Ik zag echter geen vuilnis rondslingeren en overal wordt de bezoeker aangespoord om te recycleren (of de Griekse overheid dat doet, is een andere kwestie).
En het strand is groot genoeg zodat je de grote massa een beetje kunt vermijden. De natuur blijft uiteraard prachtig.

Dit keer heb ik heb tragische verhaal van de streek gehoord. In 1824 heerste er in Kreta een opstand tegen Ibrahim Pasha. Die was nogal ongenadig tegen de bevolking die zich tegen de Turken verzette. Op 24 april van dat jaar verzamelden 600 vrouwen en kinderen, en 42 strijders zich op het grootste eilandje van Elafonissi. Zij wachtten daar op een boot die hen naar de Peloponessos zou brengen, waar het iets veiliger was. Ze hoopten dat de Turken niet zouden zien dat je gewoon naar het eilandje kon wandelen. Helaas was er 1 Turk, die wist dat het water niet hoger dan kniehoogte reikte. Er volgende een slachtpartij die het water rood kleurde, en dat is de reden waarom je nu nog altijd rood zand aantreft op Elafonissi (de echte verklaring is minder dramatisch: het is gewoon koraalzand). De zielen van de afgeslachte Kretenzers zouden verder leven in de bloemen die enkel op dit eiland voorkomen.
Verder biedt Elafonissi ook toevlucht voor 103 vogelsoorten, sommigen onder hen bedreigd. Ik heb enkel brutale meeuwen gezien, maar misschien strijken die andere vogels er wel neer buiten het toeristische seizoen.