06:30u – de wekker haalt me vroeger dan normaal uit mijn slaap. Snel een ontbijt met koffie achter de kiezen en dan naar de bushalte. Om 7u pikt de X96 me op, 20 meter van mijn deur, om me 1 uur later op de luchthaven af te zetten.
09:00u – het vliegtuig klimt in de koele ochtendhemel. De Egeïsche Zee lijkt wel een verrimpeld donkerblauw tapijt. Boten strijken de plooitjes glad. Eén na één zie ik de Cycladen onder me voorbij schuiven: Kea, Kithnos, Serifos, Sifnos, Folegandros en Sikinos. Santorini duikt op, met zijn typische vorm en het vliegtuig begint langzaamaan te dalen. Mijn bestemming nadert, het water verandert van kleur en wordt mooi turquoise.
09:50u – ik sta op het -naar mijn mening- mooiste stuk van Griekenland: Kreta. Het eiland straalt een positieve energie uit, die ik nergens anders in Hellas vind. Ik word er zowaar lyrisch van.
10:00u – de taxichauffeur begroet me met een zware Kretenzischse tongval. Griekenland kent nauwelijks dialecten (zeker niet zoals wij in Vlaanderen), maar de Kretenzers haal je er wel zo uit. We rijden in een boog om Heraklion heen. In de verte zie ik Psiloritis (de berg Ida, voor de kruiswoordpuzzelaars) die nog halsstarrig zijn laatste resten sneeuw op zijn toppen probeert vast te houden.

10:10u – ik ben op mijn bestemming. Helaas is dit geen vakantie, maar een werkbezoek. De campus van de universiteit van Heraklion is nagelnieuw, modern, en mooi gelegen: aan de ene kant zie je de bergen, aan de andere kant de zee. Veel zal ik er niet van merken: we hebben de hele dag werkvergaderingen met een paar medewerkers van het Institute of Computer Science.
18:00u – met gemende gevoelens neem ik de taxi terug naar de luchthaven. Het is een goede dag geweest, maar ik wil hier nog niet weg, Ik moest hier deze zomer maar eens op vakantie komen. In de bijna verlaten luchthaven loop ik door de controle: de scanner begint te piepen, maar de agent is te druk in gesprek om er zich iets van aan te trekken.
19:05u – een lichte mist hangt tussen de Kretenzische bergen, die alsmaar kleiner worden. De avondzon overlaadt de zee met goud, alsof ze Midas zelf was.
19:55u – het vliegtuig zet me weer met beiden voeten op de grond, in Athene alweer. Een zakenreis naar Kreta: het is weer eens wat anders. Binnen een maand moet ik terug, maar ik ga mijn baas vragen om me dan toch tenminste 2 dagen te laten blijven. Dan kan ik tenminste de sfeer proeven.