Binnen 11 dagen viert België 175 jaar onafhankelijkheid. Ik neem aan dat het met de nodige luister zal worden gevierd. De Belgische ambassadeur in Griekenland zal een receptie houden in zijn residentie en hij heeft daarvoor alle Belgen (of toch diegenen die geregistreerd zijn op de ambassade) hier ten lande uitgenodigd. Ook “de heer Bruno Tersago en mevrouw – ” kregen een uitnodiging. Toen ik de enveloppe opende merkte ik dat de tekst van de uitnodiging in het Frans was, ondanks het feit dat de ambassadeur een Vlaming is. Ik fronste even mijn wenkbrauwen, maar schonk er verder niet zo veel aandacht aan. Ik diende mijn komst wel te bevestigen per telefoon of e-mail, en uiteraard zou ik dat niet doen in het Frans, maar in het Nederlands of het Grieks. De telefoniste was een Griekse, dus ik heb bevestigd in het Grieks.

Ik stond verder niet meer stil bij dit feit, maar gisteren kwam er een mededeling via de Vlaamse Kring, waarin de ambassadeur uitlegt waarom hij de uitnodiging in het Frans heeft verstuurd. Blijkbaar is er dus flink wat reactie gekomen op deze kleine taalkwestie. Ben ik nu een slechte Vlaming omdat ik er eigenlijk niet echt mee bezig ben geweest? Ik weet dat ik op de ambassade in het Vlaams kan worden geholpen en ik weet ook dat de Griekse overheid in het Frans communiceert met de Belgische ambassade. Dus ik vind het verder niet echt een probleem. Maar goed, misschien ben ik te toegeeflijk. In België zou ik er in ieder geval wel een opmerking over maken.