Dit weekend zagen we hier taferelen die ons terug deden denken aan de tijd dat Griekenland  Euro 2004 won. Straks om 16u wordt Elena Paparizou verwelkomd op de luchthaven en om 17u wordt er een feestje georganiseerd in het hoofdkwartier van de openbare omroep. Elke reden is goed in Griekenland om eens goed te feesten, en dit weekend gebeurde dat weer met volle overtuiging.

Nog enkele bedenkingen nadat ik de analyse in De Standaard heb gelezen.

• Dat België geen schijn van kans zou maken, daarvoor had je geen kristallen bol nodig: Franstalige ballades doen het buiten West-Europa niet zo goed. Etnische invloeden blijven het goed doen.
• En -althans in Griekenland- betekenen “diepe decolletés, fel opgemaakte dames en zeer korte kleedjes” niet dat er geen feminisme bestaat. Overigens gaat het om een festival waar de sier altijd belangrijk is geweest; dus je kunt moeilijk een bende nonnen sturen en hopen dat je gaat winnen (hoewel, dat zou nog eens een origineel idee kunnen zijn).
• Tenslotte de punten: de meeste van de Balkan-nummers hebben een ritme dat typisch is voor deze streek. Dat ligt dus meteen vlot in het gehoor voor deze mensen. Griekenland is er dit jaar in geslaagd om dat ritme te combineren met Westerse ritmes en scoorde daarom wellicht goed. En ja, Paparizou is geboren in Zweden, dus dat verklaart zeker de 12 punten van het Scandinavische land.