Griekenland-liefhebbers weten het maar al te goed: vandaag is er een nationale feestdag in Griekenland. Niet de dag waarop de onafhankelijkheid wordt herdacht, maar wel de dag dat Griekenland werd meegesleurd in de Tweede Wereldoorlog. Ik heb het in 2005 al een keertje uitgelegd.

Zonet zag ik op straat trouwens voor het eerst een optocht van leerlingen ter gelegenheid van deze dag. Wie mij een beetje kent, weet dat ik nogal allergisch ben aan uniformen, optochten en marsmuziek. Ik vond het hele gedoe erg militaristisch. Bendes schoolkinderen (misschien zitten er ook niet-Grieken tussen) stappen in uniform achter een vlag op de tonen van tromgeroffel en naast elke groep stapt een leerkracht mee die op een fluitje het marsritme aangeeft. Daar hebben ze dagen op geoefend op school (wellicht is dat één van de weinige dingen die ze hier op school leren: voor de rest moeten de kinderen allemaal naar de “frontistiria” om het noodzakelijke niveau te halen om over te gaan naar het volgende jaar).

Nee, niet echt voor mij. Gelukkig is er Mr. Panos, die het allemaal met een knipoog bekijkt.