HIj heeft het regelmatig aangekondigd, maar het niet gedaan. Tot gisteren dus. PASOK-parlementslid Thomas Robopoulos heeft zijn ontslag gegeven. Hij kon het blijkbaar niet verder meer aan om allerlei besparingsmaatregelen te stemmen. Een man met ethiek? Wie weet. Laten we zijn ontslagbrief aan parlementsvoorzitter Petsalnikos (die van de solidariteitskas voor Griekenland – hoe zou het daar overigens mee zijn?) eens bekijken.

“Mijnheer de Voorzitter,

Mijn poging om een ​​lid van het Parlement te worden, begon met de verkiezingen in 2000, waar ik werd verkozen tot eerste opvolger. Ik heb toen de met 41 stemmen verloren gaan van de 13.500 die ik had gekregen. Als ik een klacht had ingediend, had ik wellicht veel kansen gehad om de zetel vooralsnog te winnen. Ik heb geen klacht ingediend, ik had geen zin om parlementslid te worden op basis van een gerechtszaak.

Ik probeerde het nog eens in 2004 en opnieuw voor de derde keer in 2009, waar ik de zevende plaats behaalde. Ik zou geen parlementslid zijn geworden indien u uw zetel in Thessaloniki niet had opgegeven om in Attica te zetelen. Dat zal ik nooit vergeten!

Al die jaren heb ik mijn diensten met plezier aan PASOK verleent. Ik geloofde in haar ideologie. Mijn beloning is de appreciatie, de liefde van de mensen en het streven naar het beste.

Ik werd parlementslid op een historisch moment. Op 6/5/2010 heb ik gestemd voor het Memorandum 1 om Griekenland te redden. Ik stemde met een zwaar gemoed en een gevoel van teleurstelling. Ik heb gestemd zonder te weten waarvoor ik stemde. Wie tegen stemde werd namelijk uit de partij gezet. (mijn nadruk)

Ik zou mijn ervaring en kennis kunnen aanwenden om snel de hervormingen door te voeren die het land concurrentieel maken en vriendelijk voor ondernemerschap, om investeringen te doen, om groei te bewerkstelligen en werkloosheid te bestrijden. Maar helaas, ondanks het feit dat ik 32 jaar ondernemer was en jaren voorzitter was voor onze partij van de Beroepskamer van Thessaloniki, is mij nooit gevraagd naar zaken die ik met succes heb afgerond.

Op 21/12/10 tijdens het debat over de begroting sprak ik in de plenaire vergadering van het Huis en zei ik dat “mijn geweten en mijn technocratische kennis niet kunnen accepteren dat de lonen van de weinigverdieners en de gepensioneerden naar beneden moeten”. Zij moeten betalen die enorme fortuinen hebben gemaakt zonder belasting te betalen en ik heb de regering onder druk gezet om een ​​gevoel van rechtvaardigheid te creëren door te zeggen dat ik voor de begroting ging stemmen, waarbij ik hen nog een laatste kans gaf.

In juni 2011 reageerde ik heftig op de middellange termijnprogramma en ik zei openlijk dat ik er niet voor zou stemmen. De politieke ontwikkelingen veranderden op 21/06/2011 in het Parlement, waar ik luisterde naar alle leden, ook naar de oppositie (ik herinner me de woorden van de heer Avramopoulos, die sprak op een nationale consensus) en het gevoel het historische belang van het moment, en ik dacht dat het klimaat veranderde en daarom gaf ik mijn vertrouwen aan de nieuwe regering. De nieuwe vice-premier Venizelos zou beter onderhandelen met kredietverstrekkers, en zou de andere politici en andere leiders kunnen overtuigen om een nationale inspanning te maken om het land te redden. Ik veranderde mijn toespraak op dat moment, zoals vastgelegd in de notulen, in het Parlement en gaf mijn vertrouwen.

Op 29/06/2011 stemde ik voor het Middellange Termijnprogramma en zei in de plenaire vergadering:

“De afwijzing van dit Middellange Termijnprogramma, zoals onze partners ons onder druk duidelijk maakten, zonder ruimte voor discussie, zou leidentot het faillissement van Griekenland. Ik kan zelf niet het faillissement van mijn land veroorzaken noch de ontbinding van de Europese Unie. Daarom stel ik het nationale belang boven mijn persoonlijke waardigheid op voorwaarde dat er snel weer over het Middellange Termijnprogramma zou worden onderhandelt.”

Helaas waren we in staat om over dat Middellange Termijnprogramma te onderhandelen, noch bestond er een nationale consensus.

Mijnheer de Voorzitter, ik herken uw strijd en die van de voltallige regering in deze crisisperiode. De laatste twee jaar werden er veel dingen gedaan en gebeuren er nog dingen die al jaren geleden zouden moeten zijn gedaan. De tekorten verminderen, het terugdringen van de uitgaven van de staat worden in de praktijk omgezet. Maar om het land te redden, moeten er inspanningen worden geleverd onder een nationale consensus van alle partijen en alle Grieken.

De visie van ons land op dit moment moet overal dezelfde zijn: in het Parlement, in de openbare bedrijven, op het internet etc. De mensen vragen om opruiming, gerechtigheid, en accepteert niet langer dat steeds dezelfden moeten blijven betalen.

Met groot verdriet, heb ik besloten ontslag te nemen uit mijn functie, want ik kan niet verder gaan onder de huidige omstandigheden:

Stemmen

1) Om te stemmen zonder te weten wat ik stem zoals ik deed met het Memorandum I.

2) Om voor te stemmen voor onrechtvaardige en impopulaire maatregelen zonder dat ik er achter sta onder druk dat ik anders de regering omver zou werpen, dat de volgende schijf van de lening niet zou worden uitbetaald, dat het land failliet zou gaan en dat er geen geld zou zijn om lonen en pensioenen te betalen net zoals toen ik voor het Middellange Termijnprogramma stemde.

3) Wie niet akkoord gaat wordt uit de partij gezet.

Ik zou een onafhankelijk parlementslid hebben gebleven, indien u uw zetel niet had opgegeven.

Ik ben geen professioneel politicus, die ondernemer werd, maar ik ben een zakenman die politicus werd.

Ik waardeer alle collega’s, partners in het parlement en mijn kantoormedewerkers en bedank hen voor de uitstekende samenwerking die we tot nu toe hebben gehad.

Ik dank al mijn medeburgers in Thessalonica die me vereerd hebben met hun stem. ”

 

Als deze vent niet wist waarvoor hij stemde, hoeveel anderen zouden dan niet hebben geweten waarvoor ze hebben gestemd? En die gaan het land redden?