In België zal het wel zelden of nooit in het nieuws komen, maar de onderhandelingen tussen FYROM en Griekenland over de naamskwestie zijn nog altijd gaande en er lijkt maar geen schot in de zaak te komen. In november 2007 op de NAVO top heeft Griekenland zijn veto gesteld en FYROM niet toegelaten tot het clubje. Sindsdien is de positie van FYROM premier Nicola Gruevski nog radicaler geworden. Hij wil nu niet alleen dat FYROM onder zijn grondwettelijke naam “Macedonië” wordt erkend, maar ook dat de Macedonische taal en de Macedonische identiteit als dusdanig worden erkend. Bovendien beweert hij ook dat er een Macedonische minderheid leeft in Griekenland, die wordt gediscrimineerd.
Griekenland wil enkel onderhandelen over de naam (en heeft zelfs toegegeven dat het open staat voor de naam Macedonië in combinatie met een geografische aanduiding, zoals Republiek van Noord-Macedonië), en wil dat dezelfde naam voor FYROM wordt gebruikt in alle bilaterale contacten (dus niet 1 naam voor contacten met Griekenland en een andere naam voor contacten met andere landen, zoals UN-onderhandelaar Matthew Nimetz onlangs voorstelde).
Vandaag publiceert de Krant “Έθνος της Κυριακής” een gelekt telegram van het State Department van de Verenigde Staten aan FYROM waarin staat dat het verzet van Griekenland tegen onderhandelingen over de Macedonische taal en identiteit moet worden genegeerd, om zo tot een oplossing te komen.
Willen de Verenigde Staten FYROM zo snel mogelijk opnemen in de NAVO of zijn ze echt zo dom dat ze niet weten dat er niet zoiets bestaat als de Macedonische taal of Macedonische identiteit?

De taal die in FYROM wordt gesproken door 60% van de bevolking, is Slavomacedonisch – en wordt door velen als een soort dialect van het Bulgaars omschreven. De overige 40% spreekt Albanees. In het oude Macedonië (dat van Alexander) werd Dorisch Grieks gesproken.
Wat de identiteit betreft: Gruevski beweert dat zijn land het geboorteland van Alexander de Grote is. Redelijk belachelijk, want de grenzen van landen worden constant hertekend, en Alexander is bovendien geboren in Pella, in Noord-Griekenland. Bovendien is er niet 1 identiteit in FYROM. De Albanese minderheid wil ook haar identiteit en koppelt die aan het oude volk de Illyriërs.
En hoe zit het met die Macedonische minderheid in Griekenland? Dat is een lang verhaal. Na WO I tekenden Griekenland en Bulgarije een akkoord waarbij een bevolkingsuitwisseling zou plaats vinden voor mensen die vonden dat ze aan de verkeerde kant van de grens tussen beide landen waren terecht gekomen.  Mensen die zich Bulgaar noemden, verlieten Griekenland. Een aantal van hen, die zich Slavomacedoniërs voelden, bleven echter in Griekenland. Die vormden het Slavomacedonisch Bevrijdingsfront voor het Volk.
Tijdens de nazi-bezetting van Griekenland, werd een groot deel van Grieks Macedonië bestuurd door Bulgarije. Het Slavomacedonisch Bevrijdingsfront zag zijn kans om Macedonië af te scheuren van Griekenland, maar het Griekse Nationale Bevrijdingsfront stak daar een stokje voor.
Na de oprichting van Joegoslavië in 1945 wilde Tito graag Grieks Macedonië annexeren en hij dacht daarbij beroep te kunnen doen op het Slavomacedonisch Bevrijdingsfront, dat zich tijdens de Griekse Burgeroorlog onder de vleugels van het communistische leger (Democratische Leger van Griekenland) had geschaard. Toen dat leger de burgeroorlog verloor in 1949, vluchtten 25.000 Slavomacedoniërs naar Joegoslavië, samen met Grieken die onder de communistische leiding hadden gevochten (de vader van Nicola Gruevski – die eigenlijk Grouios heet – was één van deze vluchtelingen). Volgens Gruevski zouden er nu nog steeds Slavomacedoniërs wonen in de streek rond Florina. Volgens Griekenland bestaat deze minderheid niet.