Griekse politici zijn het niet gewend om een coalitie te vormen. Misschien heeft het met de mentaliteit van de Griek zelf te maken (zet 2 Grieken bij elkaar en je hebt 3 meningen), of misschien is het een ideosyncratisch trekje van de Griekse politiek (ruim 35 jaar enkel één-partijregeringen, dat zorgt voor gewenning), maar het is een feit dat de 7 partijen die de kiesdrempel hebben gehaald op 6 mei het absoluut niet met elkaar eens kunnen worden over de meest algemene lijnen.
We zien het einde van een politiek systeem in Griekenland – de metapolitefsi, en het is ook het einde van de Griekse samenleving zoals we die tot nu toe kenden; met postjes die werden verdeeld door politici, met burgers die proberen de overheid op te lichten (gisteren nog kwam aan het licht dat boeren op Kreta delen van de beschermde Samariakloof als bewerkt land aangaven, om daarvoor subsidies op te strijken), en met overheidsdiensten die totaal onverschillig zijn. Voorlopig komt er nog niets voor in de plaats. We zijn al dagen getuige van een discussie die meer weg heeft van een ruzie tussen pubers. De Griekse politici wegen wel erg licht. De notulen van de voorbije vergaderingen (van 13 mei en 14 mei) met president Papoulias zijn in de openbaarheid gebracht en zijn echt zielige lectuur. Elke politicus blijft op zijn positie, want een kleine toegeving doen, staat gelijk aan verliezen. De Griekse media straft zo iemand af als een windhaan. De enige politicus die nog een zweem van politiek ethos leek te hebben, is Fotis Kouvelis, maar de linkse kant van politieke spectrum noemt hem daarom een verrader, gewoon omdat hij bereid is om bepaalde zaken te bespreken. Samaras is echt wel een lichtgewicht, uit de notulen blijkt dat hij nauwelijks wat te zeggen heeft (hij wil gewoon premier worden, dat is ongeveer zijn programma), en de anderen veroordelen niet alleen elkaars politiek, maar spelen ook op de man.
Tegelijkertijd zien we op televisie enkel nog politieke praatprogramma’s waar politici elkaar de neus afbijten. Schreeuwen, roepen, en niets, maar dan ook niets substantieels zeggen, behalve het herkauwen van partijpunten.
Vaak ga je slapen en sta je op met dezelfde gezichten op je scherm. Van deze lieden moet je natuurlijk niets verwachten.
Wat nu? De rest van de week in Griekenland ziet er uit als een Monty Python sketch: vandaag om 13u zitten de politieke leiders samen om een interim regering te kiezen (die zal wellicht worden geleid door de opperrechter van de Raad Van State) en om de nieuwe verkiezingsdatum vast te leggen. Morgen wordt het nieuwe parlement (op basis van de verkiezingsuitslag van 6 mei) ingezworen, om dan meteen weer opgeheven te worden op vrijdag. Grieks vraagje: zouden ze voor die ene dag een maandwedde krijgen?
En dan? Zeer waarschijnlijk worden de verkiezingen op 17 juni gehouden en als de opinipeilingen kloppen, dan komen exact de zelfde 7 partijen weer in het parlement. Alleen zal SYRIZA dan de grootste partij zijn en zullen KKE en Gouden Dageraad wat verliezen (stemmen voor deze partijen zijn sowieso toch verloren stemmen). Gaat er dan een regering kunnen worden gevormd? Ik geloof er weinig van. En als er dan toch één kan worden gevormd, dan valt die nog voor het eind van 2012.
Ondertussen zijn de Grieken stilletjesaan hun geld van de banken aan het halen. Het wordt een bank run genoemd, maar het gebeurt stilletjes, geruisloos. Sinds de voorbije verkiezingen is er al 700 miljoen euro van de Griekse spaarrekeningen opgehaald. Niet verwonderlijk: er is alleen maar onduidelijkheid en onzekerheid. Niet alleen de Griekse situatie is onzeker, ook de reactie van Europa is onzeker. En in een dergelijke klimaat kan er dan ook niets constructiefs van de grond komen.
ligt een bankrun niet voor de hand als het vermoeden heerst dat de drachme weer zal worden ingevoerd en er verwacht wordt dat die onmiddelijk zwaar zal devalueren? ik veronderstel dat het dan beter is om vooral die stabiele (nou ja) euro’s in een kous te hebben tot de devaluatiestorm over is, of zie ik dat te naïef?
@Bruno, denk je echt dat dit het einde is van het politiek stelsel zoals we dat kennen? Uit je beschrijving volgt net dat het exact hetzelfde is. En de twee ‘nieuwe groten’ zijn nog erger vind ik: Kamenos bleek plots bereid zijn verkiezingsbeloften te laten vallen en in de regering de stappen, maar in ruil wilde hij … enkele specifieke postjes… en Tsipras, die de sleutels in handen heeft, analyseert de hele situatie enkel en uitsluitend in klein-politieke termen: zeteltjes winnen. Overigens ben ik er helemaal niet zeker van dat Tsipras de winnaar zou worden van de volgende verkiezingen: overal waar ik kom wordt hij gevreesd of gehaat – ik heb werkelijk nog geen enkele persoon ontmoet die op hem wil stemmen. Ik denk dat veel volk, inclusief thuisblijvers, bang zijn voor de drachme en volgende keer gewoon weer op PASOK en de ND-coalitie gaan stemmen. Die gaan dan gewoon samen een regering maken, wat scherpe kantjes afveilen van het mnimonio en verder ‘business as usual’.
In “Hoogmoed en Dronkenschap” van Alfred Kossman uit 1981 zegt vertaler Philip Horst die al jaren op een Grieks eiland woont tegen een nieuwkomer: “De Griekse ziekte is paranoia. Op het laagste niveau vertrouwt niemand hier iemand voor een cent. Op het hoogste niveau denkt iedereen dat er achter zijn rug over hem wordt beslist. Ze smeden complotteen om complotten tegen te gaan, aan een stuk door. Als je man met Grieken van doen hebt raak hij er misschien van in de war.”
Misschien is het tijd om het “Colloque singulier” ook in Griekenland in te voeren… in plaats van alle details van de gesprekken integraal bekend te maken. Deze details bieden geen maatschappelijke meerwaarde en vormen waarschijnlijk ook een barrière om eens echt je mening als politicus te zeggen bij regeringsonderhandelingen. Iets wat mij onontbeerlijk lijkt om tot een coalitie te kunnen komen.
Circus Medrano is weer in de land. aangezien dat naast het Kypriako nog een probleem hebben de Tsipriako , zullen wij zulke videos genoeg zien.
je heb de volgende vergeten, op 01:01
http://www.youtube.com/watch?v=1G0sxyLLSxU&feature=player_embedded
Tatsopoylos toch van Skai, die ken je toch al lang nu??
in de geest van deze dagen , een symbouli
http://www.youtube.com/watch?v=mzxl_ypwFUI
στο 04:03
ΥΓ. δεν το κλεινεις το μαγαζι να παμε για διακοπες, και γυÏναμε μετα αμα αποφασισουνε τι θελουνε!!
Καλη υπομονη εως τις 17.
@Pieter. Mag ik je- volkomen off-topic ik weet het- vragen welke andere titels je kent van Kossmann over Griekenland? Hij heeft er een aantal geschreven, ik weet dat, maar kan het na veel aandachtig speuren niet aan de weet komen.
Uit de titels zelf valt het op te maken en titel- beschrijvingen zijn ook niet te vinden.
Kun jij helpen? Dank bij voorbaat.
Addendum @Pieter.Zijn vier bundels met reisverhalen ken ik natuurlijk wel, maar jouw “Hoogmoed …” kwam als een prettige verrassing.Het gaat mij om alle Greece related Nederlandse literatuur.Er moet meer van hem zijn.
@Aleko. Ik zag je vraag erg laat maar hier alsnog een reactie.
Een tweede roman heet “De wind en de lichten der Schepen”. Het autobigrafische “Weerzien van een eiland” telt 80 pagina’s en gaat over Kossmans ervaringen met mensen, landschappen en lectuur in Griekenland en vooral het eiland Aegina.
In “Reislust” en “Waarover wil je dat ik schrijf” staan ook stukjes over Griekenland.