Wervelwind Michalis Tzouganakis
Het is een jaarlijkse gewoonte geworden: Michalis Tzouganakis aanschouwen in het Veakeio theater op de Kastella-heuvel bij ons om de hoek. We associeren dat ondertussen met de zomer.
En gisteravond, toen de temperatuur nog steeds rond de 35 graden schommelde, zagen we een Michalis Tzouganakis die nog wilder tekeer ging op zijn laouto dan we gewend zijn van hem. Zijn virtuositeit is adembenemend, zo snel danst hij over de snaren van het instrument.
Maar daar zat voor mij gisteren het probleem. Iedereen die hier al een paar jaar meeleest, weet dat ik een zwak heb voor de Kretenzer die in Limburg is geboren. Maar ik was voor het eerst wat teleurgesteld.
OK, ik zat met open mond te kijken en te genieten van zijn kunst, maar tegelijk miste ik de lyra, die er voor het eerst niet bij was. Dit keer speelde zijn zoon Alexandros mee, niet op drums zoals hij dat in het verleden wel eens deed, maar ook op de laouto. Hij schijnt het instrument ook vrij goed te beheersen, maar het was moeilijk op te maken uit de geluidsmix.
De laouto van Michalis overstemde alles en door zijn uitzinnig soleerwerk ging het gevoel en de rest van de muziek wat verloren. En dat is net waar hij in het verleden zijn publiek zo kon mee opjutten.
Ik kan er best wel inkomen: hij is een perfectionist die nog steeds beter wil worden op de laouto. Voor het publiek hoeft hij al lang niets meer te bewijzen, maar voor zichzelf wellicht nog wel. Maar ik had het gevoel dat het ten koste ging van het geheel.
Daarenboven probeert hij ook wat weg te gaan van de traditionele Kretenzische muziek en wil hij al wel eens een uitstapje maken richting Griekse rock. Het feit dat hij afgelopen winter samen op het podium heeft gestaan met Vasilis Papakonstantinou en Kitrina Podilata, wijst daar op. Die invloed smokkelde hij gisteren mee in het optreden, door een elektrische gitaar mee op het podium te brengen. Voor mij werkte het niet, een nummer van de broers Katsimichas past niet in zijn oeuvre, en de meeste mensen in het publiek werden er duidelijk ook niet echt enthousiast van. Ik ben niet zeker of hij er nieuwe fans mee zal winnen, en misschien vervreemdt hij er oude fans mee.
Het was jammer: we bleven allemaal een beetje achter met een lichte teleurstelling. Ik hoop dat het optreden gisteren maar een uitproberen was, want dit was niet de Michalis Tzouganakis waar ik zo van onder de indruk was.
Het filmpje hieronder is van de betere momenten tijdens het concert: een vertolking van het Erotokritos.
Eerst moet men virtuoos worden om daarna alle effecten weg te snoeien om die ene echt belangrijke noot perfect te treffen.
Een stilte op het juiste moment is indrukwekkender dan duizend versierselen.
Zie ook de evolutie van Clapton via Yardbirds en Cream naar het meer verstilde werk.
Of Picasso, die als jonge knaap ultra realistische tekeningen maakte om later in een quasi inktvlek een corrida te suggereren.
Virtuositeit is een jeugdzonde, maar wel een noodzakelijke om tot waar kunstenaarschap te komen.
Suggestie is krachtiger dan duizend noten. In dit verband maakt Michalis me net iets te zenuwachtig. Bij het geknor en gesteun van Psarantonis voel ik me meer op Kreta.
ΚιτÏινη καÏτα. τον Τζουγανακη τον δουλευω μοναχα εγω, εφοσον επιτÏεπεται!!!
ΠεÏασες καλα;;;
Ε, όχι και τόσο απ’ÏŒ’τι ήλπιζα. Το πιστεÏεις ότι Ï€ÎÏασα καλÏτεÏα στον ΜικÏοÏτσικο;
Με λυπη αντιλαμβανομαι οτι ειχα δικαιο. δεν πειÏαζει ,ηταν εννα ωÏαιο ζεστο βÏαδυ , ο ηχος του κυματος ισως ηταν καλυτεÏος.
απ την αλλη κÏιμα γιατι χθες πιο πεÏα στο Î’Ïαχων ειχε Οποιον παÏει ο ΧαÏης.
Hoewel ik Tsouganakis’ muziek echt wel kan waarderen, ben ik een beetje op hem afgeknapt sinds ik hem op een bruiloft , hier op Kreta, heb horen spelen. Zonder zijn wilde laouto-solo’s, klonk de muziek, traditioneel Kretenzisch, een beetje vlak. Hij en zijn groep speelden echt op de automatische piloot. Jammer ook voor het bruidspaar, dat zich er veel van had voorgesteld.
Ook in België valt er soms wat te beleven qua Griekse muziek. Ik verwacht veel van ITHIKON AKMEOTATON.
Ze zijn gratis mee te maken op het Griekse zomerfeest in Bredene op 21 juli.
http://www.ithikonakmeotaton.net/
http://www.youtube.com/watch?v=7oXm_BeQrm4
deze jongens zijn heel goed. niet omdat hij zo mooi de Kementzes speelt en zijn pontishe accent niet verkeerd is, ik vind ze prachtig. jammer dat Bradene zo ver weg is.
Ik miste ook vooral de lyra in het filmpje, die had er zeker moeten zijn. En was de soundmixer omgekocht? Heb de fluit bijna niet gehoord en de drummer enkel zien zwaaien.
Minnetjes maar.
Hij heeft ruzie gehad met zijn vaste lyraris Skordalos en idd de glans is eraf! Ik kan hem ook niet volgen. Beide voeten weer op de grond zou ik zeggen!