U herinnert zich wellicht nog wel dat ik bericht had over de reconstructie van de Argo, het schip dat Jason met zijn argonauten naar Colchis zou hebben gebracht om daar het Gouden Vlies te gaan halen. En ik heb u ook bericht over de toch die de nieuwe Argo zou ondernemen naar Venetië en vooral over het feit dat daar in de Griekse media nauwelijks of niets was over te vernemen. Ondertussen staat er wel een logboek van de tocht online, en in het Engels nog wel.

Eén van de lezers van deze blog, Pieter (u ziet hem hier in de lijst staan), heeft een verslag geschreven en dat in de commentaar bij een vorig artikel gezet. Omdat de kans klein is dat u dat makkelijk zult terugvinden (deze blog begint aardig groot te worden), geef ik hier weer wat Pieter heeft geschreven.

“Nav jullie discussie over de Argo wil ik graag mijn belevenissen in het kort melden. Ik heb inderdaad als enige (Nederlandse) buitenlander deel uitgemaakt van de verder Griekse bemanning. De opmerking dat er nauwelijks iets over de Argo op internet te vinden is heb ik aan de captain van de Argo, tw Apostolis Kourtis, voorgelegd. Hij vertelde dat informatie over de Argo bewust low-profile gehouden werd. Aan het einde van de voorgenomen tocht zou full-profile publiciteit worden gezocht. Deze benadering is hem slecht komen te staan omdat toen er tijdens de tocht tegenslagen kwamen men in Griekenland nauwelijks van de tocht van de Argo op de hoogte was en er daardoor minimale bijstaand zowel van de pers als van het publiek werd verkregen.
We zijn op 14 juni uit Volos vertrokken met bestemming Venetie. Deze bestemming met dank aan de Turken want als deze hun medewerking hadden verleend aan de tocht naar Georgie dan hadden we rond 8-12 augustus daar geweest en waren we in de oorlog met de Russen terechtgekomen!
Als volgschip was beschikbaar de Express Pegasos van Helenic Seaways. Deze grote maar verouderde ferry was geheel beschikbaar voor de bemanning en de organisatoren van de tocht. Het eerste oponthoud was bij de brug in Chalkida. Om deze te passeren moest de brug worden geopend hetgeen niet lukte! De captain heeft de mast laten verwijderen en heeft de bemanning aan een kant in de Argo laten plaatsnemen. Dit omdat de boeg en het achtersteven te hoog waren om de gesloten brug te passeren. Door het gewicht van de bemanning aan stuurboord lag de Argo zo scheef dat het hoogste punt net onder de brug door kon. Het was een gewaagde poging om de brug te passeren maar het lukte wel.
Verdere tegenslag was dat de wind nagenoeg steeds niet uit de voor ons goede richting waaide waardoor er niet kon worden gezeild en er voornamelijk geroeid moest worden. Maar door de veelal harde wind lukte dit ook vaak niet zodat er vele dagen verloren zijn met het wachten op goede danwel minder wind. Op 4 juli zijn we in de Golf van Korinthe zelfs laat in de avond in een plaatselijk noodweer terecht gekomen waarin er bij windkracht 8-9 noodsignalen zijn afgevuurd. Een lokale vissersboot heeft de Argo toen rond middernacht de haven van Adakira binnengesleept.
Vanwege financiele problemen heeft ons volgschip ons op 19 juli in Lefkada verlaten. Hierdoor viel de tocht stil! Pas op 28 juli was er een klein vervangend volgschip beschikbaar zonder overnachtings- en eetmogelijkheid. Hierdoor moesten we steeds overnachten in hotels en werden met bussen vervoerd van haven van aankomst naar het hotel. Gemeente Volos nam vanaf 19 juli de organisatie over en regelde vervoer en hotels. De kosten bedroegen vanaf die tijd circa 11000,- euro per dag! Hierdoor is de tocht niet verder gekomen dan Sarande in Albanie en uiteindelijk geeindigd op het eiland Ithaki in de plaats Vathi op 8 augustus 2008. De datum was hard door de burgemeester van Volos gesteld om financiele redenen en mocht niet langer duren. De tocht is toch geslaagd omdat het nieuwe doel om meer dan 600 zeemijlen af te leggen is gehaald. Omdat dit is gelukt is de tocht met de Argo alsnog een succes geworden.
Eindbestemming Venetie werd niet gehaald vanwege het vele oponthoud en de tegenslagen. In totaal zijn er van 14 juni tot en met 8 augustus van de 56 dagen slechts 29 dagen ‘gevaren’. In deze 29 dagen werd er in totaal 199,5 uur geroeid, 54,5 uur gezeild en 5,5 uur gezeild in combinatie met roeien. Persoonlijk is het de tocht van mijn leven geworden. Het roeien in zo een ‘oud’ schip is een onvergetelijke belevenis geweest. Technisch heeft de Argo voldaan en mag zeewaardig worden genoemd. Was dit niet zo geweest dan waren we in het noodweer van 4 juli zeker vergaan!
Daarnaast is voor mij het ruim twee maanden leven tussen alleen maar Grieken een zeer aparte ervaring geweest.”