Een artikel in de gezaghebben krant Kathimerini beschrijft het opkomende racisme in de schoolbanken. Nu hebben we de voorbije jaren al wel gevallen van discriminatie gezien in scholen waar de primus bijvoorbeeld een Albanees was, die net om die reden de vlag niet mocht dragen in de schoolparade op 25 maart (wanneer het begin van de Griekse onafhankelijkheidsstrijd tegen de Turken wordt herdacht) of op 28 oktober (wanneer Griekenland mee in de Tweede Wereldoorlog werd gezogen in 1941 toen de toenmalige dictator Metaxas geen vrije doorgang wilde verlenen aan de troepen van Mussolini). Liever gaf men dan de vlag aan een zuiver Griekse student die misschien niet eens wist wat nu precies wordt gevierd op die beide dagen.

Ondertussen worden de Griekse scholen steeds multicultureler. Kinderen van vluchtelingen die hier geboren zijn, gaan naar Griekse scholen en worden in het Grieks onderwezen. Ze voelen zich meer Griek dan wat anders. Voor hen is er geen apart curriculum, en niet-christelijke kinderen kunnen desnoods een uurtje gaan rondslenteren op de speelplaats, wanneer godsdienst wordt gegeven in de klas. De meesten verkiezen echter te blijven zitten.

De laatste maanden ontstaat er in heel wat scholen echter een tegenstelling tussen Griekse kinderen en niet-Griekse kinderen. Nationaliteit is vaak een reden tot ruzie en tot heuse vechtpartijen. Op Kreta is dat in een school tot een flinke knokpartij gekomen tussen Albanese en Griekse jongeren. U leest het verslag op de anti-racistische site van de Verenigde Naties.

Mijn vrouw komt vaak overstuur thuis van school, als ze weer eens geconfronteerd is met racisme. In één van haar klassen zit het neefje van een parlementslid van Gouden Dageraad. Die hitst zijn medeleerlingen de hele tijd op, gooit met stoelen en banken, gooit bloembakken naar beneden en krast overal de woorden ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (Gouden Dageraad) op. Tot zelfs op zijn officiële examenformulieren toe afgelopen juni.

De directrice, een verstokte PASOK-aanhangster, die via de partij aan haar positie is geraakt, doet niets aan het probleem. Ze zit de hele tijd op haar kantoor te bellen en zegt tegen de leerkrachten dat ze het maar moeten zien op te lossen in hun klas. Dat is natuurlijk geen oplossing en de leerkrachten hebben er op aangetrokken om een vergadering bij mekaar te roepen waar zouden proberen om een oplossing te vinden voor het probleem.

Daar bleek dat het allemaal niet zo makkelijk ligt. Blijkbaar zijn er twee redenen waarom er niet wordt opgetreden tegen het racisme in deze specifieke school.

1. De leerling in kwestie is lid van Gouden Dageraad en zijn oom zit in het parlement. Er heerst angst in de school dat een knokploeg van Gouden Dageraad orde op zaken gaat komen stellen indien er wordt opgetreden tegen de jongeman.
2. De tweede reden is van een andere aard. Een mogelijke actie zou kunnen zijn om de racistische jongeren uit de school te gooien (blijkbaar kwamen er bij de directrice geen andere ideeën op). Maar als dat gebeurt, zou de school niet meer aan voldoende leerlingen zitten en zou ze door het besparingsbeleid gedwongen worden om te fuseren met een andere school. Daarvoor hebben heel wat directies een heilige schrik, want als een directeur/directrice zijn of haar positie verliest, moet hij/zij weer voor de klas gaan staan. En dat zien velen niet zitten. Dus heerst er heel veel straffeloosheid op de scholen, niet alleen tegen racisme. Het is de angst van het lerarenkorps en de directies voor de spreadsheets met de nummertjes.