Valt er nog wat meer te vertellen over Oost-Kreta? Zeker wel, maar gedurende de week dat wij er waren, bleven de activiteiten beperkt tot wat ik in de vorige 2 posts heb geschreven. Hoewel de streek rond Sitia niet erg toeristisch is (wat voor velen net een speciale aantrekkingskracht heeft), wordt er wel aan agrotoerisme gedaan. De zoon van de eigenaar van het hotelletje waar we verbleven (Itanos) stippelt dergelijke wandelingen uit en begeleidt zelfs mensen buiten het hoogseizoen. Hij sprak ons van Minoïsche heiligdommen en graven die nog maar recent zijn ontdekt door herders, over een waterval van 15 meter in het dorpje Hamezi (halverweg tussen het mooie kustplaatsje Mochlos en Sitia) en nog heel wat meer. Het lijkt me bijzonder de moeite om met Jorgos op stap te gaan, maar het zal voor een andere keer zijn.
De inwendige mens heeft het in Oost-Kreta bijzonder naar de zin gehad. Het viel me op dat er in Sitia dingen op het menu staan die je nergens anders in Kreta ziet. Ik denk bijvoorbeeld aan de Xygalo, een soort van gestremde zure melk die aan yoghurt en botermelk doet denken, maar toch net iets anders smaakt. Kouloukopsomo is een naam die ik nergens anders heb gezien. Het is geen specifiek gerecht van de streek: het betreft de traditionele dakos, maar in het oosten van Kreta wordt ie dus anders genoemd. Ik heb u ook al gezegd dat de olijfolie van Sitia de beste is van heel Griekenland, en blijkbaar wordt ze zelfs als de beste ter wereld beschouwd.
En waar hebben we lekker gegeten? U kunt in bijna elke taverna aan het water in Sitia terecht. Mij is de vistaverna “O Batis” in Palekastro bijgebleven (mijn standaard voor vis ligt erg hoog): ik zag de kok het verse beestje schoonmaken in de zee, vlak voor onze neus. Zonder twijfel de lekkerste vis die ik ooit heb gegeten. De taverna net er naast, Hiona, is ook aan te bevelen, maar het was er toch net iets minder lekker. Ik kan u ook een tripje naar Roussa Ekklisia aanraden, in de heuvels ten zuiden van Sitia, waar je onder de enorme plataan (O Platanos) uitzonderlijk smakelijke lamsribbetjes kunt eten. Water komt er niet uit de kraan, maar uit het bronnetje op de plateia. U vult zelf de karaf bij.
De wijn uit Sitia kon me niet echt bekoren, de plaatselijk tsikoudia echter des te meer. Die vloeide trouwens rijkelijk op de “panigyri” -het feest op 15 augustus- in Palekastro. Op de speelplaats van het plaatselijke schooltje stonden tafels gedekt voor wel 1000 personen. Wij schoven aan bij Kyrios Michalis en zijn hele familie. Toen hij vernam dat ik geen Griek was, vertaalde hij werkelijke ALLE liedjes die door de plaatselijke bard werden gezonden in het Kretenzisch (waarvan ik toch wel 80% kon begrijpen, en de rest vul je zelf gewoon in). Er werd gedanst tot in de vroege uurtjes, en bij de tombola winnen we toch wel een digitaal fototoestel, zeker?