Dat migranten het moeilijk hebben in Griekenland, is een open deur intrappen. Ook de kinderen van migranten hebben het niet makkelijk. Velen van hen zijn in Griekenland geboren, en kennen geen ander land, en vaak kennen ze niet eens de taal van hun ouders, laat staan hun cultuur. Ze gaan naar school met andere Griekse kinderen en hebben vaak ook een Griekse voornaam.

De migranten leven in constante angst dat ze uitgewezen zullen worden, zelf zij die hier al 10-20 jaar wonen en hier zelfs een job hebben. Niet alleen kunnen zij worden uitgewezen, maar ook hun kinderen. Voormalig premier Papandreou vond dat toch wat gortig en zijn toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Ragousis creëerde een wet die er voor zorgde dat kinderen van migranten die hier zijn geboren, de Griekse nationaliteit konden krijgen. Hoewel Griekenland heel sterk het “jus sanguinis” volgt (nationaliteit is gebaseerd op de nationaliteit van de ouders en wordt dus via de bloedlijn doorgegeven), wilde hij hiervan toch afwijken voor deze bevolkingsgroep. Concreet stipuleerde de wet dat kinderen van migraten die legaal in Griekenland verblijven en hier geboren zijn, de Griekse nationaliteit konden krijgen als ze minstens 6 jaar naar een Griekse school waren geweest.

Daarmee werd een beslissing van de Griekse Raad Van State gevolgd. Ook de Europese wetgeving schrijft voor dat de tweede generatie van migranten in Europa de nationaliteit moet kunnen krijgen van het land waarin ze wonen.

In zijn verkiezingsprogramma heeft Antonis Samaras vorig jaar altijd gezegd dat hij er naar zou streven om deze wet ongedaan te maken. Hij zette zich daarmee met beide voeten flink in het rechtse kamp, iets wat bovendien werd bevestigd door het feit dat hij het grootste deel van de parlementsleden van het extreem-rechtse LA.O.S. in zijn partij opnam. Die laatsten zijn bovendien constant op televisie te zien in allerlei debatten waar ze de extreem-rechtse boodschap makkelijk kunnen uitdragen, waardoor je ook een verrechtsing van de publieke opinie merkt.

En Samaras heeft woord gehouden: hij heeft zijn minister van Binnenlandse Zaken deze week opgelegd om een heleboel amendementen in te dienen om de wet Ragousis (zoals die hier ondertussen heet) om te buigen. Het is wellicht de enige verkiezingsbelofte die hij nakomt.