Er werden heel wat wenkbrauwen gefronst toen Koza Mostra een paar maanden geleden gekozen werd als de Griekse officiële inzending voor Eurovision. Dit leek meer op een circusact volgens velen. Iedereen dacht dat rembetis Agathonas Iakovidis gewoon voor de grap meedeed, maar hij was bloedernstig: hij was vast van plan om het songfestival te winnen.
En kijk: Koza Mostra zou een heel goeie kans maken op zaterdag om Eurovision te winnen. Zonder een uitgebreide promotiemachine, die ook nog eens Griekenland als een vakantiebestemming zou moeten voorstellen. Nee, daarvoor was er dit jaar geen geld.
En dus spreekt de muziek wellicht. Want “Alcohol is Free” klinkt eigenlijk echt wel goed, een bonte mengeling van balkan-ska en rembetiko. Ze slagen er in om de Griekse taal te laten swingen, wat niet eenvoudig is. En Europa zal kennis maken met de baglamadaki, het kleine snaarinstrumentje dat Agathonas bespeelt.
Dat Agathonas een van de grondleggers is van de renaissance van de rembetiko in Griekenland, dat zal het Eurovisionpubliek wellicht worst wezen. Van de Griekse “boîte” naar het songfestivalpodium: het is een vreemde stap. Maar waarom niet eigenlijk? Er hebben al vreemdere inzendingen gewonnen.
De Grieken in het buitenland zullen wellicht massaal voor Koza Mostra stemmen, zeker ook de Grieken in België, zoals de affiche hier links laat zien. Zanger Ilias Kozas heeft zijn landgenoten opgeroepen om hun steun te betuigen:
Vanavond kan dat al voor de eerste keer, wanneer de groep aantreedt in de halve finale. En als alles goed gaat, moet het zaterdag nog eens worden overgedaan. Als alle Grieken van de nieuwe diaspora, de Grieken die hun vaderland zijn ontvlucht sinds het uitbreken van de crisis, allemaal gaan stemmen, dan halen Koza Mostra met Agathonas het wellicht met de vingers in de neus.
En dan heeft Griekenland volgend jaar een probleem: een budget vinden om Eurovision te organiseren. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. Voor het geval u het nummer nog niet heeft gehoord: hier volgt het. Vraagt u me niet naar het waarom van de kilts.
Toen ik de titel van dit blog-item las, had ik de hoop dat het eindelijk eens om een regerings-maatregel zou gaan, om de Griekse bevolking een hart onder de riem te steken.
Blijkt het om een (leuk) liedje te gaan.
Tap ik dus vanavond van mijn eigen vaatje retsina…
Let op wie vanavond gaat bellen om op griekenland te stemmen ,zijn nr wordt geregistreerd en gaat mee betalen als griekenland wint aan de kosten van de organisatie volgende jaar.
Al gaat deze blog over G’land, ik moet even zeggen dat nederlandse Anouk ook een opvallende kandidaat is, een rock-dame die echt voor de grap meedoet, met een hele mooie ballade. Een heel sterk nummer!
Als liefhebber van Griekse muziek begrijp ik al jarenlang niet welke onzin afgevaardigd wordt door de Grieken.
Het naäpen van de trend van het moment is onwaardig voor een land met zo’n rijke traditie op muziekgebied. Ik was dan ook van het eerste moment verkocht voor deze inzending.
Agathonas zag ik tweemaal optreden. Tweemaal een geslaagde avond, zowel voor hem als voo
Vorig bericht vertrok te snel wegens te kleine toetsen op de iPad
Dus geslaagd voor hem en het publiek. Een muzikant in hart en ziel.
Op mijn stem kan hij rekenen.
Hoewel, ik hoorde nog een inzending, ik vermoed Bulgarije, waar de inspiratie ook duidelijk gevonden is in de Balkanmiziek.