12 juni is de Internationale Dag tegen Kinderarbeid. Wie het over Kinderarbeid heeft, denkt al gauw aan derdewereldlanden, of aan de Aziatische landen waar de producten waarmee wij in het westen pronken, door kinderhanden worden gemaakt. Zeker in de eurozone bestaat kinderarbeid niet meer, zo wordt wel eens gedacht. Maar klopt dat wel?

“Wanneer de school uit is, ga ik naar de souvlaki-tent waar ik werk tot ‘s avonds laat. Het is hard, maar ik kan moeilijk anders. We hebben thuis geen geld en mijn ouders zijn al jaren werkloos.”

“Ik zit in het laatste jaar van de lagere school. Ik werk in een cafetaria. Op een avond kwamen ze controleren en de grote mensen vertelden me dat ik me moest verstoppen.”

Aan het woord zijn twee kinderen uit Griekenland. Georgos Moschos van het Netwerk voor Kinderrechten krijgt dit soort verhalen wel vaker te horen. In Griekenland zouden ongeveer 100.000 kinderen tewerk worden gesteld, uiteraard in de zwarte economie. Ze werken zonder enige rechten, zonder enige sociale bijdrage, vaak voor 5 tot 10 euro per werkdag.

Sommige jongeren werken om thuis nog wat geld in het laatje te brengen, omdat de ouders al zo lang werkloos zijn. Die jongeren zouden kunnen worden ingeschreven, maar vaak verkiezen ze om dat niet te doen, omdat ze dan meer geld naar huis kunnen nemen. En ondertussen is elke eurocent belangrijk in vele Griekse huishoudens. We hebben het hier niet over zoon of dochter die meehelpen in de familietaverna tijdens de zomermaanden, zoals u er wel heeft gezien op vakantie. Het gaat om jongeren en kinderen die het hele jaar door werken.

Vandaag zal misschien even worden stilgestaan bij deze problematiek, maar er zijn zo veel problemen in de Griekse arbeidsmarkt, dat men dit morgen alweer vergeten is.