Wie deze blog al een tijdje volgt, zal al wel weten wie Mavroudis (ofwel Makis) Voridis is. Voor wie niet vertrouwt is met de naam, volgt hier een korte beschrijving. Voridis is op dit ogenblik minister van Volksgezondheid. Voor hij die post had (voor de Europese Parlementsverkiezingen van juni 2014), was hij woordvoerder van de parlementaire fractie van het Nea Dimokratia van Antonis Samaras. Die laatste had hem gerecruteerd uit de rangen van het extreem-rechtse LA.O.S. Voridis verliet dat zinkende schip tijdig, en kwam dus aan boord van een regeringspartij.

Voridis komt dus uit het Griekse extreem-rechtse milieu. In zijn studententijd joeg hij op linkse studenten met een bijl in de hand. U ziet de foto hierboven. Zijn politieke carrière begon hij als voorzitter van de extreem-rechtse partij EPEN (Nationale Politieke Eenheid), die is opgericht door de juntaleider Georgos Papadopoulos, toen die al achter de tralies zat. De eerste voorzitter van de partij was overigens Nikos Michaloliakos, de leider van Gouden Dageraad. Gezellig clubje.

In 1994 werd Voridis voorzitter van de partij Elliniko Metopo (Grieks front), een partij die nauwe banden had met het Front National van Jean-Marie Le Pen. In een verkiezingspamfletje zie je dat hij te keer gaat tegen Pasok omdat die partij geen vuist maakte in de Imia-crisis (toen Turkse journalisten een Turkse vlag plantten op een Grieks eilandje), tegen Georgosje Papandreou die hulde brengt aan Ataturk, en tegen Konstantinos Karamanlis en Nea Dimokratia die Cyprus in de uitverkoop plaatsten in 1974 (toen het status quo met Turkije werd beslecht). En natuurlijk tegen links die nationale vernedering voorstaat.

Voridis werd advocaat maar kon nooit als politicus nooit echt indruk maken. Tot hij dus door Georgos Karatzaferis, de leider van LA.O.S. werd opgevist en salonfähig werd gemaakt. En nu zit Voridis op de eerste rij in het Parlement, als getrouwe van Antonis Samaras, een premier die door velen als gematigd wordt afgeschilderd, maar waarmee ik het absoluut niet eens kan zijn.

Want Samaras heeft zijn partij laten opschuiven naar rechts, zo ver zelfs, dat hij de traditionele kiezers van Nea Dimokratia heeft vervreemd. Figuren als Voridis zijn daar mee verantwoordelijk. In een periode waarin de premier oproept tot nationale eenheid, straalt het discours van zijn partijtop een sfeer van verdeling uit. In het kader daarvan, wil ik graag onderstaande video met u delen. U ziet Voridis een toespraak houden voor partijgetrouwen. De man weet een betoog op te bouwen, maar de inhoud van dat betoog mag toch wel zorgen baren. Voridis lijkt een neoliberaal en fascistisch gedachtengoed als gematigd voor te stellen.

Voor diegenen die geen Grieks verstaan, vertaal ik graag een aantal fragmenten. Voridis begint als volgt:

Niemand mag vergeten, zelfs geen seconde, dat er grote waardenconflicten zijn, die zullen bepalen, op kritieke momenten voor de natie, in welke richting die uit zal gaan. Zoals vaak gebeurt in de Griekse geschiedenis, met de keuzes die onze fractie heeft genomen. Ik zeg dat er 2 grote waarden zijn die we verdedigen. Het is de waarde van de natie aan de ene kant, en die van de vrijheid aan de andere kant. Heeft de waarde van de natie een vijand? Antwoord: natuurlijk. En in de praktijk is de vijand de globalisering, meer bepaald de globalisering van links met die specifieke identiteit.

Daarna gaat hij verder over de waarde van de vrijheid. “Vrijheid, die door zijn fractie is gegarandeerd. Vrijheid die er voor zorgt dat het volk eender wie kan kiezen, want we hebben een democratie. Vrijheid, die er voor zorgt dat de mensenrechten worden gerespecteerd en dat de meerderheid de rechten van de minderheid niet kan afnemen.”

We hebben gezien hoe de mensenrechten in Griekenland worden gerespecteerd. Griekenland is met 153 zaken naar het Europese Hof voor de Mensenrechten verwezen sinds de fractie van Voridis het in het land voor het zeggen heeft.

Vooral die vrijheid is in gevaar. Het gaat om de mensenrechten en de rechten van de minderheid. Zijn die in gevaar door bepaalde opvattingen, vooral van links? Als ze u zeggen dat de beslissingen worden genomen door het volk, dan spreken we over het verschil tussen een volksrepubliek en een democratie.

Is het recht van de werknemers om zelf over hun lot te beslissen binnen de syndicalistische beweging democratisch beschermd? Terwijl georganiseerde, gesyndicaliseerde minderheden voor hen beslissen? Wanneer 20 mensen beslissen over een staking of over andere acties? Is dat democratie? En kunnen linkse studenten zo maar de universiteit bezetten en de rector belagen? En zelfs hun medestudenten intimideren, vooral die van DAP [de studentenvakbond van Nea Dimokratia]?

Voridis is niet zo dol op syndicalisme, behalve als het van zijn fractie komt.

Vandaag moet de vrijheid opnieuw worden gedefinieerd, met rechten, natuurlijk, maar met rechten voor allen. Niet alleen voor georganiseerde minderheden. Niet alleen voor georganiseerde minderheden van links. En vooral met respect voor de ideeën van allen, vooral van hen die er een andere mening op nahouden.

Vervolgens gaat Voridis de neoliberale toer op.

Is vrijheid is ook niet financiële vrijheid? Om aan hem die zijn brood verdient, zo veel mogelijk ruimte te bieden om zijn werk te doen. Want hij weet, beter dan welke overheid ook, wat hij moet doen om te slagen in zijn job. En de staat moet bepaalde regels opleggen, maar zich niet voordoen als zakenman. En de staat mag niet ingrijpen in de praktijk en het geld afnemen van de belastingsplichtigen en het privé-initiatief kapot maken.

Is die financiële vrijheid in gevaar vandaag? Zijn er mensen en politieke krachten die letterlijk zeggen dat ze dergelijke economische activiteiten niet willen? Als iemand in deze maatschappij winst maakt, moet hij zich schuldig voelen. Als iemand succesvol is in het zaken doen, dan moet hij dat verantwoorden, want er is steeds de filosofie van links die zegt dat je dat geld niet hebt verkregen omdat je succesvol was. Dat heb je verkregen omdat je van de anderen gestolen hebt. Door de armen en de werkers uit te buiten.

Waar staan we voor? Waarvoor hebben onze grootouders zich opgeofferd? We vergeten dat soms. Want Zervas [leider van het Nationale Republikeinse Griekse Verbond – een verzetsbeweging tijdens WO II] heeft gestreden om ons land vrij te maken. Waar staan we voor vandaag? We behoren tot het westen. Dat betekent dat we met Europa willen zijn. En Europa heeft een plan en dat heet Europese Unie. En Europa heeft een munt en die heet Euro. En die keuze onderscheidt ons van een andere wereld, die van de sovjets, van de communisten. En die keuze houdt ons vandaag in het blok van de meeste welvarende en rijpe democratische economieën.

Net zoals vele linkse figuren in Griekenland, lijkt Voridis nog steeds in een periode van Koude Oorlog te leven. Misschien zelfs in de Griekse burgeroorlog.

En het is onze fractie die daar voor zorgt, met heel wat moeite. En net zoals vroeger, vinden we nu geen medestanders bij links. In ons achterhoofd moeten we steeds onze erfenis behouden, en die verdedigen, want velen proberen de verworvenheden van onze grootouders te ondermijnen. Velen proberen hun fouten op onze schouders te laden.

En dan neemt de minister van Volksgezondheid bepaalde bevolkingsgroepen op de korrel, in een manier die toch wel doet denken aan de propaganda tijdens de Weimarrepubliek. Journalisten komen het eerst in zijn vizier. In het Griekenland dat elk jaar verder zakt in de index van de persvrijheid.

Voorbeeld: verkiezingen van vereniging van journalisten, Is het mogelijk dat extreem links daar 40% haalt en ruim links zelfs 70%? Is dat een weergave van de samenleving? Indien dat echt het geval was, dan zou extreem links niet meer dan 5 tot 10% ten hoogste mogen behalen. Hoe komen we aan 40%? Om de eenvoudige reden dat er te veel vertegenwoordiging van extreem links zit bij de journalisten.

De verkiezingen in de universiteiten. Hoe kan het dat extreem links plots onze academici vertegenwoordigt op die schaal? Dat zijn mensen die onze kinderen onderwijzen. En die zijn oververtegenwoordigd in verhouding met de samenleving.

En vanaf minuut 12:24 wordt het pas echt gortig.

Neem de zogezegde intelligentia en kunstenaars. Welk is de ‘artiest’ met de grootste invloed in Griekenland op dit moment? De heer Lazopoulos. Militante vertegenwoordiger van extreem links, maar met enorme invloed! Alpha [televisiezender] geeft hem een forum want Alpha heeft reclame nodig en Lazopoulos is goedkoop. Ik hen hier het bekendste voorbeeld gegeven, maar als ik begin te tellen: communistische acteurs, communistische schilders, communistische dichters, communistische zangers, met wie wij meezingen . In de praktijk ziet u hoe de samenleving in conflict komt.

Tijdens de junta zijn heel wat mensen die tot die intelligentsia behoorden, opgepakt, gemarteld en vaak ook verbannen. Liederen van Mikis Theodorakis werden verboden. En wat horen we Voridis zeggen?

Wat voor belang heeft het? Het is toch maar een liedje? Hmmmm, dat is niet echt zo. Want zij produceren invloed en de mensen zien hen. Ze zeggen, wat voor een sympathieke mens is dat toch met wie ik me amuseer elke avond en met wie ik meezing. En omdat het een communist is, wordt hij gelegitimeerd. Dat is het ideologische mechanisme. Besluit: de ethische superioriteit hoort aan rechts toe, en niet aan links.

Je zou dit betoog natuurlijk kunnen minimaliseren, maar Voridis is op dit moment nog een belangrijk figuur op het politieke toneel. Iemand die een periode waarin zelfs de Verenigde Staten en Cuba toenadering zoeken, het conflict opzoekt en de sluimerende tegenstelling die geleid heeft tot de burgeroorlog, weer flink oprakelt. Voridis wil vuur.