De profielfoto van Yiannis op Twitter – met zijn telefoonnummer
Gisteravond heb ik nog eens met Yiannis gebeld. De tijd tikt voor hem. Op 31 januari moet hij weg uit het studentenhome waar hij het afgelopen jaar heeft gezeten. Het nieuws kwam zo onverwacht voor hem, dat hij geen enkel alternatief heeft. Hij kan niet terecht in het opvangcentrum waar hij voordien zat, wegens schulden bij de fiscus. Hij is aan het rondkijken geweest naar kleine flatjes in de buurt waar hij woont om te zien of er iets is wat hij zou kunnen huren.
Maar dat is natuurlijk allemaal zo goed als uitgesloten. Yiannis heeft 0 euro, nul. Hij hoopt nog ergens stiekem dat er geld bij mekaar kan worden gevonden. Hij schreeuwt het uit op Twitter, maar er komen geen reacties meer. Nu is Twitter natuurlijk niet het beste medium om hulp te vragen als je dreigt op de straat terecht te komen. Maar het leidde er wel toe dat Yiannis weer in tranen uitbarstte: “ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld”, zei hij. Ik ben de enige die hem belt, hoewel zijn nummer op zijn profiel op Twitter te zien is.
Hij heeft al zijn bezittingen bij mekaar gepakt in zwarte plastic zakken. Die staan nu in de lege kamer. Zijn weinige kleren die hij nog heeft, zijn kleine televisietje, en zijn aftandse mini-laptopje. Een bed, koelkast, of potten en pannen, heeft hij niet. Hij zei me dat hij zich voelde alsof hij in een graf lag, wachtende tot de grafsteen er boven op zou worden gelegd. En die dag komt er aan – 31 januari om precies te zijn.
Radeloos is hij, hij weet niet wat te doen. Ik ben geen psycholoog, maar het is wel duidelijk dat Yiannis zichzelf ook helemaal heeft geïsoleerd. Nu ja, ik heb makkelijk praten, maar als je in een positie zit zoals de zijne, dan gebeurt zoiets zeer snel. Maar ik geloof niet dat de toekomst van Yiannis in de stad ligt. Ik heb het er met hem al over gehad, en ik had al eens gesuggereerd dat hij misschien naar Kreta kon terugkeren, maar dat sloot hij toen uit. Toch is het mijn gevoel dat er buiten de grote steden makkelijker klusjes te vinden zijn, waarvoor je in ruil misschien wel onderdak of eten krijgt. Maar weer: ik heb gemakkelijk praten natuurlijk. En ik weet ook wel dat Yiannis, in zijn radeloosheid, ook de opties niet goed kan overzien.
Geld storten op zijn rekening, zal ik in ieder geval blijven doen. Ik heb hem gisteren nog maar eens gevraagd of het klopt dat de banken zo veel geld in houden als hij vorig jaar zei. Dat blijkt dus niet te kloppen. Bij elke overschrijving vanuit het buitenland, hoe klein of hoe groot ook, houdt de bank 4 euro in. De 20 euro die vorig jaar werd ingehouden, blijkt nu terug te voeren te zijn op een technisch mankement.
Maar ik kan Yiannis niet onderhouden. Er is iemand op Twitter die me heeft benaderd, een man die een ouzerie heeft in Exarcheia, die samen met mij iets wil organiseren, maar voorlopig heb ik nog niets concreets gehoord. Ik vrees voor de dag dat ik hier ga moeten schrijven dat Yiannis op de straat terecht is gekomen…
@Bruno, hoe zit het met die Griekse NGO organisatie (ben de naam kwijt)- een neutrale en betrouwbare organisatie die zich om de toenemende armoede in Athene bekommert – waarvan je mij de gegevens hebt bezorgd voor een vriend die jarig was en als kado liever geld wilde laten schenken hiraan ipv een persoonlijk kado te ontvangen?
kan er nog gestort worden via je vriend steven ?
Ik wil ook graag geld storten. Welke is de beste mogelijkheid? Storten op zijn rekening, of op die van jou, Bruno. Dan maar met 4 euro bankkosten. Via Steven? Via iemand op Kreta, waar ik volgende week naartoe vlieg?
Ik wil ook graag bijdragen. Maar via een gewone overschrijving, ik betaal nooit via pc.@ Bruno, je hebt mijn mailadres,stuur mij de gegevens door (voor internationale overschrijving) waarop ik geld kan storten. En vermeld nog even waar we Giannis op twitter kunnen vinden.
Ik zou gemeen willen vloeken, maar dat helpt niet natuurlijk. De laatste keer dat ik stortte was op zijn Ethniki rekening. Dat is aangekomen. En daar ga ik weer op storten.
Het is inderdaad heel moeilijk om zich te verplaatsen in zijn situatie, en ik ben nogal bevooroordeeld over Kreta (in goede zin), daar zou ik wel heentrekken als ik de kans had om er beter van te worden. Alsook tot rust te komen. Die nimmer aflatende onzekerheid moet zo verlammend zijn …
Via Steven gaat het niet meer, maar ik heb een alternatief. Ik zal ieder van jullie een aparte mail sturen.
@Ele Nitsa: je hebt het over Klimaka. Dat is een tijdelijke oplossing: die hebben af en toe een paar bedden over, maar het is steeds tijdelijk en ze kunnen het groeiende aantal daklozen niet meer aan, nu ook hun budgetten geslonken zijn. Het is een mogelijkheid, maar enkel als er niets anders meer overblijft.
Oh ja, en het twitter account van Yiannis is @Greece2014BC
Stuur je er mij ook een Bruno?!
Mij stoort het niet als je dat iedereen die wil helpen tegelijk mailt (dat anderen m’n mailadres zien), dat spaart toch wat werk.
Ik denk dat hij, waar hij ook woont, uit dat isolement moet. Als je mensen ontmoet bijv. via vrijwilligerswerk, en ze leren je beter kennen, dan zijn ze vaak ook bereid te helpen.
De meeste plekken waar ze voedsel,kleding en maaltijden verstrekken werken met vrijwilligers.
Ik denk ook dat hij beter naar Kreta terug kan gaan, maar hij moet contacten zonder computer leggen, en zich niet schamen voor zijn situatie.
vind ik ook bea… let op ik ben bereid (nogmaals) financieel te steunen maar ben dit niet eindeloos van plan (steun ook nog iemand op lesbos) als hij zelf geen enkel initiatief neemt zoals zelf mee op zoek gaan naar oplossing, inkomen, onderkomen, onder de mensen komen, desnoods naar kreta of “de buiten” trekken enz. maar misschien ben ik te streng of te veeleisend, ken de man of situatie niet maar hij moet zelf ook “”iets” ondernemen…
@ René ik begrijp je reaktie, toch is een mens soms door de situatie zo murw geslagen dat hij/zij te verlamd is om zelf iets te ondernemen. Ik denk dat Yannis op dit punt beland is. Ook ik denk wel eens stiekem” fff alweer Inzamelen voor Yannis” maar dan realiseer ik me gelukkig weer heel snel dat ik wel dat dak boven me hoofd en eten heb en dus makkelijk kan praten. Ik zie in al deze griekse ellende nog een lichtpuntje,Yannis ziet dat niet meer alleen maar donkere wolken. Ik zal hem eens proberen te bellen en kijken wat ik kan betekenen. Yannis staat niet alleen er zijn er zoveel hier die geen uitweg meer zien in alle ellende. Wat doet Griekenland zijn kinderen aan!
Hoewel ik dit blog regelmatig lees, heb ik nog nooit gereageerd. Nu dus wel, want ik wil ook mijn steentje (steuntje) bijdragen. Graag een berichtje hoe.
Volgens een wereldwijd onderzoek stoppen daklozen na 6 maanden op straat te hebben geleefd met het zoeken naar hulp bij instanties of familie/vrienden. Volgens het onderzoek is dan ook de enige oplossing voor dakloosheid het voorkomen ervan.
@ Geertje: hij leeft niet op straat he!
Had de man geen nierprobleem?
Is hij (redelijk) fit? Naar ik hier lees, is het helemaal niet zeker dat hij wel kan ‘klusjes opknappen’, wat her en der als oplossing wordt voorgesteld? Ik heb het al eens gevraagd: wat kan hij eigenlijk doen om geld te verdienen? Ik neem aan dat de meesten die willen helpen wel een klusje hebben dat moet gebeuren? Maar kan hij bv muren schilderen, afrasteringen verven, tafels vernissen, enz…
@Sofia: wie is Griekenland en wie zijn de kinderen??