Eén van de bekendste nog levende Grieken moet zeker wel de legendarische componist Mikis Theodorakis zijn. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat de naam u niets zegt. De man is als het ware een instituut in Griekenland, en alle Grieken hebben op zijn minst 1 van zijn werken in hun platenkast. Hij is uitgesproken politiek geïnspireerd en dat zorgde er voor dat hij tijdens het kolonelsregime werd gevangen gezet en nadien werd verbannen naar het eiland Ikaria (nu een idyllische toeristische bestemming). Door een internationale campagne kreeg hij de kans om zijn land te ontvluchten. Nadien is hij actief geweest binnen zowel Nea Dimokratia als de Griekse communistische partij. Ik wil maar zeggen: de man is onlosmakelijk verbonden met de recente Griekse geschiedenis. Je zou dan ook denken dat hij door het ministerie van Cultuur op een voetstuk zou worden geplaatst. Helaas is niets echter minder waar. Sinds de secretaris-generaal van het ministerie van Cultuur zelfmoord probeerde te plegen, zijn een aantal erg onfrisse praktijken aan het licht gekomen (ik ga u er niet mee vermoeien). De man was verantwoordelijk voor het toekennen van subsidies (een bevoegdheid die hij niet wilde doorgeven aan de minister; hij kon zich beroepen op een persoonlijke vriendschap met de eerste minister en daarom liet men de man met rust) en voor het verlenen van bouwvergunningen op archeologische grond.
Geld stroomde rijkelijk naar bevriende organisaties, maar geen eurocent ging naar Mikis Theodorakis en zijn λαϊκή ορχήστρα (volks orkest). Theodorakis werd telkens voor de kar van de nationale trots gespannen (hij is dan ook gerespecteerd buiten de Griekse landsgrenzen), maar werd daar nooit voor vergoed. Hij is nu genoodzaakt om zijn orkest te ontbinden, want hij kan zijn muzikanten niet betalen: het ministerie moet hem nog 900.000€. Wraakroepend, zult u denken, en ik wacht dan ook op een reactie van de regering, maar die zit er voorlopig niet aan te komen en zo dreigt Griekenland een belangrijk cultureel icoon op non-actief te zetten.