Iedereen die al in Griekenland is geweest, zal het met me eens zijn als ik zeg dat Grieken warme, hartelijke en open mensen zijn. En toch…

De Grieken zijn vooral wantrouwend en argwanend. Ze denken altijd dat iemand er op uit is om hen een loer te draaien. Collega blogger en Vlaming in Athene Hans heeft het hier al briljant beschreven. Hoe dat wantrouwen zich vertaalt in een bedrijfscontext, heb ik zelf hier ook al eens geschreven.

De Griek zelf probeert ook wel eens een slagje te slaan door een situatie of een persoon uit te buiten. Het is een van zijn minder mooie kanten. De Griek is vooral πονηρός – listig en sluw. Het woord had in het Oudgrieks een erg negatieve klankt. De betekenis was “slecht”. Ik merk dat in het Nieuwgrieks de betekenis een beetje is verschoven en dat het nu onder de moderne Grieken zelfs als een soort van deugd wordt beschouwd: om te overleven in deze harde wereld, moet je sluw en listig zijn, vooral om een extra centje op zak te steken.

Het spreekt voor zich dat het listig zijn niet altijd even legaal verloopt. Ik denk hier aan chantage, afpersing e.d. Die dingen gebeuren natuurlijk ook in Belgie, maar in Griekenland lopen de mensen op de toppen van hun tenen.

Ook in relaties kan wel eens argwaan en wantrouwens sluipen. Vele getrouwde mannen en vrouwen houden er een minnaar of minnares op na. Privé-detectives doen hier gouden zaken. In de ochtendkranten, die je gratis krijgt op het openbaar vervoer hier, stikt het van reclame voor detectives, en James Bond snufjes om mensen te bespioneren, of om te zorgen dat je bewijsmateriaal hebt bij chantage. Kijk maar eens op deze site.

Het is daarom wat moeilijk om echt het vertrouwen van een Griek te winnen. Althans dat is mijn ervaring. Maar eens je het vertrouwen hebt gewonnen, dan heb je wel een hele goeie vriend.