Afgelopen zaterdag werd deel 7 alweer uitgezonden van het programma I ♥ GR. Wegens het tijdstip, heb ik de uitzending weer gemist, en ik kan dan jammer genoeg ook weinig extra uitleg geven over de plaatsen die aan bod gekomen zijn en waar ik zelf nog niet ben geweest.

1. Samos: dichter bij Turkije geraak je niet. Samos is een groen eiland ten noorden van de Dodecanese groep. Een paar jaar geleden is een kwart van de bossen in de vlammen opgegaan, maar de natuur is aan het terugkeren. Ik ben er nog niet geweest, maar ben wel van plan om dat ooit eens te doen. Samos is mij vooral bekend wegens zijn beroemde inwoners, zoals Epicurus en Pythagoras.
2. Amorgos: dit is het meest oostelijke eiland van de Cycladen. Ook hier ben ik nog niet geweest, maar ik ben er wel met de boot langs gevaren. Amorgos lijkt me een bijzonder rustig eiland, met erg veel mooie stranden. Het eiland is de opvallendste figurant in de film Le Grand Blue van Luc Besson.
3. Konitsa: deze stad is een grote onbekende voor mij. Konitsa ligt pal aan de Albanese grens, in het midden van de Epirus-streek. Vanuit Konitsa kun je naar de Zagorochoria, een handvol prachtige bergdorpen, waar nog weinig mensen echt wonen, maar waar de stedelingen wel graag gaan onthaasten. Ongerepte natuur, bergen en bossen… het staat alleszins op mijn lijstje.
4. Florina: wat ik van Florina weet, is dat ze de lekkerste paprika’s van Griekenland kweken: donkerrood, langwerpig en licht zoet. Ik weet ook dat de stad tegen de grens met FYROM aan ligt, en dat de Prespes-meren er in de buurt liggen.  Foto’s van de stad doen niet echt Grieks aan, maar het lijkt me wel een mooie bestemming om kerst door te brengen.
5. Skopelos: in de zomer van 2007 was ik voor 1 dag op Skopelos. Een toenmalig collega van me had me gezegd dat het een waanzinnig saai eiland was. Ik dacht toen dat het misschien te maken had met het feit dat hij min of meer gedwongen was om elke zomer naar Skopelos te gaan, omdat zijn schoonouders er woonden. Tijdens die ene dag dat we er waren, wilden we de befaamde skopelitiki tyropita eten, maar die kon je pas krijgen na 18u (vreemde regeling in Griekenland). In de hoofdstad zagen we mensen die erg veel op elkaar leken en er ook een beetje anders uit zagen (ik heb nog gewaagd van inteelt). Skopelos is zonder twijfel het groenste eiland van Griekenland, en het was het decor voor een heel aantal scenes uit de film Mamma Mia (zoals de trouw in het kerkje boven op de rots).
6. Zakynthos: op Zakynthos was ik deze zomer nog, dus ik ga er hier niet meer over schrijven. De artikels over het eiland vindt u hier op een rijtje.
7. Oud-Olympia: de bakermat van de Olympische Spelen (de naam alleen al suggereert het). Olympia is een verplichte stop indien u door het westen van de Peloponnesos trekt. De verwoestende bosbranden van 2007 likten aan de rand van de archeologische site, maar ondertussen ziet alles er wel weer piekfijn uit.
8. Chalki: Nog een eiland in de Dodecanese. Het is het kleinste eiland van de groep. Het ligt vrij ver van Athene, dus ik ben er nog niet geraakt. Ik ben dus ook niet vertrouwd met het eiland, maar ik weet wel dat er elke zomer een lyra-festival wordt gehouden. Aan te raden voor de liefhebbers.
9. Mykonos: misschien wel een van de beroemdste eilanden van Griekenland. Het eiland staat (zeker in Griekenland) bekend als party island en ook wel als paradijs voor homo’s. De beelden die je regelmatig op TV ziet, zijn van dansen jongelui die de hele dag in de zon staan te drinken. Niet echt uitnodigend dus. Ik was er nog eind april van dit jaar en ik zag een heel erg mooi Cycladisch eiland, waar het rustig was. Dat zal natuurlijk niet het geval zijn in de zomer, maar ik zou toch wel graag eens een duik wagen aan de mooie stranden van dit eiland. Een absolute aanrader, buiten het toeristische seizoen wellicht.
10. Arta: deze west-Griekse stad heeft een eeuwenoude geschiedenis, maar ik ken er jammer genoeg erg weinig van. De beelden zijn mooi. Arta is bekend in de volksmond wegens de brug die overdag werd gebouwd over de rivier Arachthos en ‘s nachts weer werd verwoests door het kolkende water (een geschiedenis die een beetje doet denken aan de Pont d’Avignon).