De oudgriekse filosoof Epicurus zei het meer dan 2000 jaar geleden al: de basis van alle plezier ligt in de maag. Eten is niet enkel bedoeld om je te voeden, maar is ook een bron van plezier en vermaak (dat geld natuurlijk ook nog wel voor de Bourgondische Belgen, maar toch in iets mindere mate: een godsdienst die genieten als zondig heeft verklaard, heeft daar wellicht iets mee te maken). En eigenlijk geldt dat credo nog steeds in Griekenland: bij elke gelegenheid wordt er gegeten. Gaan mensen uit, dan gaan ze veeleer naar een taverna dan naar een café. Het plezier wordt nog vergroot als er wijn bij komt, muziek wordt gespeeld en er wordt gedanst. Muziek die bij voorkeur door muzikanten wordt gebracht en niet door een muziekinstallatie. Maar bovenal is het gezelschap van belang. Nog steeds leeft het idee bij de Grieken: je zit aan tafel met mensen met wie je het goed kan vinden. Eten doe je met mensen van wie je houdt en met vrienden. Misschien mee daarom is het idee van een zakenlunch niet echt ingeburgerd hier in Griekenland: je zakenpartner is misschien niet een persoon met wie je graag om gaat. Een Griekse maaltijd duurt natuurlijk ook langer dan een Belgische (dat kan dus niet even tussendoor als pauze op het werk): de hapjes komen op tafel en blijven er uren staan. Hier heb je geen voorgerechten, hoofdgerechten en dergelijke meer, die op bepaalde tijdstippen moeten worden gegeten. In taverna’s komt het eten op tafel wanneer het klaar is. En de tafel wordt afgeruimd als je daarom vraagt. En u zult het al wel hebben gemerkt als u in Griekenland op vakantie bent: eten in een taverna is altijd een klein beetje feest (als dat niet zo is, dan bent u in de foute taverna terecht gekomen).