…verenigt u in Athene! Dat moet het motto zijn geweest van de voorbije 2 dagen, op het congres van de Socialistische Internationale. Werkliedenpartijen (wat klinkt dit woord oud), socialisten en sociaaldemocraten verzamelden zich in het Hilton hotel om een nieuwe voorzitter te kiezen. Onder de aanwezigen ook Elio Di Rupo. Of er een vlaamse socialist bij was, weet ik niet.
De nieuwe voorzitter van de Socialistische Internationale is Jorgos Papandreou, de voorzitter van PASOK (u herinnert hem zich misschien nog als de vooruitstrevende Griekse minister van Buitenlandse Zaken in de vorige Griekse regering).
Voorzitter van de Socialistische Internationale: het is normaal gezien een titel voor een politicus die op zijn retour is. Fin de carrière. Het lijkt me nog iets te vroeg voor “Jorgakis” om zich uit de Griekse politiek terug te trekken.

Maar sinds PASOK naar de oppositie is verwezen, en Papandreou het roer heeft moeten overnemen van een vadsige partij die erg zelfingenomen was na bijna 20 jaar onafgebroken regeren, gaat het niet goed met de zoon van de beroemde Andreas Papandreou en de kleinzoon van Jorgos Papandreou, “de oude man van de democratie”. Inderdaad, de 3de opvolger in lijn van de Papandreou dynastie krijgt zijn partij niet op 1 lijn. Hij kan dan ook als oppositie geen vuist vormen tegen de telg van die andere politiek Griekse dynastie: Karamanlis. Bijgevolg is elk opstootje in de regeringsploeg een geval van zichzelf in de voet schieten. Inderdaad, Nea Dimokratia kan het alleen zichzelf verwijten dat er al 36 regeringsleden en hoge functionarissen ontslag hebben moeten nemen wegens corruptie, slechte communicatie of gewoon dommigheid.

Goed, ik kom nu weer van mijn zeepkist af. Genoeg politiek voor deze maand.