Ik had gisteren al geschreven dat het herfst was, maar hoe ziet die hersft er in Athene eigenlijk uit? Als je overdag over straat wandelt, zie je Grieken met een lichte of jas rondlopen, terwijl toeristen in korte broek en met sandalen nog steeds denken dat het zomer is. De geur van naftaleen is alomtegenwoordig, want de oudere generatie houdt de herfst- en winterkleren gedurende 5 tot 6 maanden in de kast tussen de mottenballen (of moeten we nu motteballen schrijven sinds gisteren?).
OK, de zon schijnt (da’s hier nu ook weer niet zo uitzonderlijk), maar het is slechts een goeie 20 graden meer, en de lucht is niet meer zo azuurblauw als tijdens de zomer. En enkel de doorzetters wagen zich nu nog in zee. Het water is weliswaar nog warm, maar je moet erg snel een handdoek om je heen slaan als je uit de zee komt. Dat geldt in ieder geval voor een Griek. En na bijna 6 jaar, bij uitbreiding, ook voor mij.

De mooie herfstkleuren die we in België zien, die kennen we hier niet. De planten schijnen hier te herademen nu de ongenadige zomerzon haar biezen heeft gepakt. Planten groeien nu makkelijker, want het regent al wel eens, en de meeste bomen blijven groen. Op mist hoef je hier in Attica niet te rekenen, maar dat vind ik niet zo erg: ik ben nooit een fan van geweest.
In de herfst komen er andere dingen op je bord. Qua fruit eten we nu voornamelijk druiven. Meloenen zijn er niet langer meer. En het seizoen van broccoli en bloemkool breekt aan. Hier helaas geen witlof; een Belgische lekkernij die ik maar al te graag gestoofd heet.