Vanochtend rond 11u kwam het verkeer op de spoorlijn van ISAP (de zogenaamde lijn 3 van de metro in Athene) tot stilstand. Oorzaak: een man had zich voor de trein gegooid in het station Petralona. In de bijna 6 jaar dat ik hier woon, is dit bij mijn weten de tweede keer dat dit zich voordoet. Terwijl België zich stevig aan de kop nestelt van de zelfmoordstatistieken in Europa, zit Griekenland helemaal achteraan. Ik ben geen socioloog of psycholoog, dus ik weet niet waarom meer Belgen dan Grieken zich van het leven beroven. Toch ben ik bereid een gok te wagen. Als een Griek zelfmoord pleegt, heeft dat bijna uitsluitend te maken met het feit dat er financiële problemen zijn waaruit hij geen uitweg ziet. Een enkele keer is er sprake van een emotioneel (lees: liefdes-) probleem. Belgen lijken me meer problemen te hebben met maatschappelijke druk. Ook denk ik dat eenzaamheid soms een grote rol speelt. Hier (zelfs in de hoofdstad) praten mensen nog veel meer met elkaar, en luisteren ze soms ook. Geen zelfmoordpreventie natuurlijk, maar geef toe: het doet toch wel eens deugd als je met iemand kunt praten. In België hebben we daarvoor speciale diensten: we moeten naar de telefoon grijpen, zodat we onze problemen met een vreemde kunnen bespreken. Hier praat men veel makkelijker over zijn problemen, en het blijkt dan ook gauw dat er wel meer mensen dezelfde problemen hebben. En gedeelde smart is halve smart. Ik kan me natuurlijk wel vergissen.