Tijd voor wat ik folklore zou willen noemen. In Griekenland (net zoals in andere landen, van Turkije over Arabië tot Indië) geloof men in het kwade oog. Voor mij was dit een heel vreemd concept en na 5 jaar ben ik nog niet zeker of ik het helemaal begrepen heb. Blijkbaar is het iets heel oud, ouder nog dan het christendom. Je kunt het bijgeloof noemen, maar de Grieks-Orthodoxe kerk erkent het kwade oog.

Wat is het precies? Zoals ik het heb begrepen (reageer maar als ik het fout heb), is de kwade oog een soort van negatieve energie. Vaak wordt die energie doorgegeven door lang staren. En mensen staren al wel eens lang naar iets als ze jaloers zijn, of als ze iets moois vinden. Uiteraard kan je je bewondering voor iets wel tonen, maar als een Grieks zegt dat je bvb. een mooie baby hebt, dan zal hij meteen nadien “ftoe ftoe ftoe” zeggen. Dat is een spuwgeluid, waarmee hij het kwade oog afwendt.

Iemand die “ge-kwaad-oogd” (ja, het is een werkwoord in het Grieks) is, krijgt hij hoofdpijn, wordt duizelig, flauw en gaapt erg vaak. Het kan natuurlijk ook gewoon vermoeidheid of een ziekte zijn. Om dat na te gaan, laat een specialist in het kwade oog (meestal een vrouw) een druppel olijolie in een glas gewijd water vallen. Als de olie uit elkaar spat, dan heb je het kwade oog, en dan moet er worden opgetreden. De kerk geeft je kruisjes of icoontjes, maar de meeste mensen gebruiken een blauw oogje (zie de foto) als sleutelhanger of kettingkje (blauw is sinds de oudheid de kleur die beschermt tegen het kwaad). Vaak ook wordt look gebruikt. Ik heb zelf blauwe ogen en heb me al laten vertellen dat ik daarom geen angst moet hebben voor het kwade oog.