Mijn werkgever heeft gisteren beslist dat mijn maandloon niet langer meer op mijn gewone bankrekening zal worden gestort, maar wel op een zogenaamde λογαριασμός μισθοδωσίας (salarisrekening) bij een andere bank. Misschien kan zoiets raar klinken voor u, maar eigenlijk is dit niet ongewoon in Griekenland. Telkens als ik van job ben veranderd, ben ik meteen ook van bank veranderd. Ik zit al met een aardige verzameling bankkaarten. Daarbij krijg je ook nog eens een kredietkaart als je wil, en ik zit ook al met een redelijke collectie van paswoorden voor e-banking. Het feit dat mijn huidige werkgever tot nu toe niet de bank zelf had gekozen waar hij mijn loon zou uitbetalen, was veeleer uitzonderlijk.

Het past wellicht allemaal in het kader van agressief klanten ronselen. Griekse banken schakelen call-centers in om het hele telefoonboek af te lopen en mensen lastig te vallen met het aanbieden van allerhande bankproducten, voornamelijk leningen (dagelijks registreert ons telefoontoestel minstens 2 telefoontjes van dergelijke call centers – gelukkig bellen ze tijdens de werkuren). Waar het 10 jaar geleden bijna onmogelijk was om een kredietkaart te krijgen, kun je de laatste jaren zeer vlot een lening krijgen. Een en ander heeft geleid tot enorme schulden, zoals collega-blogger Hans het hier al had beschreven.

Echt handig is het allemaal niet. Ik heb bij een bank een doorlopende opdracht voor een levensverzekering (inderdaad, een product van de bank, niet van een verzekeraar, hoewel dat laatste natuurlijk ook kan). Elke maand gaat er een bedrag van mijn zichtrekening. Die rekening werd aangezuiverd door mijn loon. Vanaf nu dus niet meer. Wat ik nu zou kunnen doen om het probleem op te vangen, is online te gaan en via e-banking het geld van mijn nieuwe rekening bij de ene bank naar de andere bank te verkassen. Als het e-banking systeem van de nieuwe bank dat toelaat, want dat is nog lang niet zeker. Dat moet ik vanavond even bekijken. Ik zou natuurlijk ook naar mijn nieuwe bank kunnen gaan, daar het geld kunnen afhalen, en dat dan in cash naar mijn oude bank dragen (dat is de manier waarop de meeste modale Grieken het doen). Overschrijvingen zoals we dat in Belie hebben, of een permanente opdracht waarbij maandelijks automatisch een vast bedrag naar een andere rekening wordt overgeschreven; bestaan in Griekenland niet. Als je een kredietkaart hebt, wordt die niet gekoppeld aan je zichtrekening, maar de bank opent zelf een rekening die je altijd zelf moet aanzuiveren – ofwel via het loket, ofwel via een apparaat je kredietkaart of de barcode op je maandelijkse afrekening leest en waar je dan bankbiljetten moet in stoppen (grappig tafereel: je haalt eerst geld uit de ATM buiten aan de bank, dan stap je binnen en voert dat geld dan in de kredietmachine in).

Erg vervelend allemaal, het kost tijd en ook nog eens extra geld (want in Griekenland is het niet evident om geld van 1 rekening naar een andere over te dragen – je moet er voor betalen), en het lastigste van al: ik word er mee geconfronteerd en ik heb er geen enkele controle over. Ik wordt gewoon met de nieuwe toestand geconfronteerd en moet maar zien wat ik er verder mee aan moet.

Wie heeft er baat bij dit systeem? De werkgever? De bank alleszins, want op die manier heeft ze nieuwe klanten (die allemaal een uur op het bankkantoor hebben gezeten om geinformeerd te worden over alle producten van de bank). En het is niet enkel de werkgever in de privé sector! Mijn vrouw is lerares, en als ze van school verandert, dan bestaat de kans dat haar “salarisrekening” ook opeens bij een andere bank is.

Nee, het Griekse banksysteem, ik ben er geen fan van. Het is allemaal bijzonder omslachtig en voor de minste verrichtingen moet je via het loket (elektronische lokketten bestaan niet – en de banken sluiten om 14:30u, dus je moet een beetje goochelen met je werkuren). Als je de pech hebt om bij de grootste bank van Griekenland (Ethniki Trapeza) een rekening te hebben, dan moet je zelfs een halve werkdag opofferen om via het loket te gaan, want de wachtrijen zijn ellendig lang.