Metsovo - bemerk de stenen dakbedekking en de brug van de nieuwe Egnatia Odos links onderaan de foto

Vermits ik al voor de 3de keer in 10 jaar in Kalambaka was, leken me 2 dagen wel voldoende om de omgeving en de kloosters daar te bezoeken. Dat betekende dat we nog 2 dagen ter beschikking hadden om andere plaatsen in de buurt te bezoeken. 1 van die plaatsen was Metsovo – een dorp midden in het Pindos-gebergte, in het meest ongerepte deel van Griekenland: Epirus. Metsovo ligt niet meteen vlak bij Kalambaka: het is toch nog wel een uurtje rijden langs bergwegen door erg mooie natuur. Gelukkig moet het laatste gedeelte over de nieuw gebouwde Egnatia Odos, die Griekenland doorkruist van west (de haven van Igoumenitsa) naar oost (tot aan de Turkse grens). Deze snelweg loopt op verschillende plaatsen parallel met de oude Romeinse Via Egnatia.

Metsovo is een bergdorp op 1156 meter hoogte dat midden in het gebied ligt van de Vlachen – een gelatiniseerde bevolkingsgroep die over de hele Balkan verspreid leeft. Bij het stichten van de nieuwe Griekse staat werden ze verplicht om hun taal af te zweren, maar links en rechts hoor je toch nog wel sporen van die andere taal. De Vlachen zijn voornamelijk schaapherders (zoals we onderweg wel hebben gemerkt aan de kuddes van schapen en geiten die de straat over steken).

Metsovo - typische huizen

De architectuur van Metsovo is erg typisch; met overal stenen huizen, en een bovenste verdieping in hout, met erkers die uitsteken. In hartje winter, wanneer de sneeuw tot meer dan een meter hoog ligt, bewijst een dergelijke architectuur zijn nut. Opvallend wel dat weinig andere dorpen zo typisch zijn. Het maakt Metsovo ook toeristisch erg aantrekkelijk (en voor mij erg sprookjesachtig) wat te merken is aan het grote aantal taverna’s en hotels in het dorp, om nog te zwijgen van de talloze winkeltjes met locale specialiteiten en ambachtelijke producten. En omdat het deze tijd van het jaar nog redelijk koud is (12 graden, terwijl het in het laag gelegen Kalambaka nog 23 graden was), ruik je over de geur van open haarden. En omdat er in Metsovo ook veel wordt gegeten, ruik je meteen ook de geur van de “tsikna”, het vet van het vlees op de grill (zie ook tsiknopempti).

Met dergelijke geuren, en een zuivere berglucht die je hongerig maakt, konden wij ons natuurlijk ook niet onbetuigd laten en hebben we ons flink laten gaan bij de locale gerechten. En Metsovo heeft heel wat lekkernijen op de kaart staan. De meeste bekende is de Metsovone kaas – een gerookte kaas die je ook in Athene vindt, maar waar ik niet zo dol op ben. Als je ‘m echter bakt (de zogenaamde “saganaki”) en paneert met sesamzaadjes, dan wordt ie echter heel erg lekker. Maar dé ontdekking op gebied van kaas, was voor mij wel de Metsovella. Deze kaas was mij onbekend, en je vindt ‘m ook niet in Athene, maar dit is wel de beste Griekse kaas die ik ooit heb gegeten.

Metsovo is ook bekend wegens zijn chilopites, een pasta met een typische vorm die je nog het meest met tagliatelli zou kunnen vergelijken. In een kleipotje met vlees en tomaat zeker niet te versmaden. Ook heerlijk: de plaatselijke worst, waar stukjes prei zijn in verwerkt (overheerlijk), chorta (vers geplukt in deze tijd van het jaar), preitaart, en nog zo veel meer. Je zou als het ware op een gastronomisch weekend kunnen gaan naar Metsovo! Alles wordt natuurlijk doorgespoeld met de plaatselijke wijn: een etiket dat best bekend is, namelijk Katogi Averoff. En dan heb ik het nog niet gehad over de heerlijke zoetigheden, zoals baklava en loukoumia op basis van most.

En die Averoff mag u misschien Russisch in de oren klinken: het is nochtans een Griekse naam, typisch uit de contreien van Metsovo en typisch Vlach. Overigens is Averoff een van de bekendste namen uit Metsovo. George Averoff bijvoorbeeld, was een zakenman uit de 19de eeuw, die scholen heeft opgericht in Egypte en Griekenland en het geld heeft voorzien voor de restauratie van het Panathinaikon Stadion (bekend als Kalimarmaro) in Athene om het klaar te krijgen voor de Olympische Spelen van 1896. Als eerbetoon aan hem, werd de universiteit van Athene de Metsovo universiteit genoemd (het strijdtoneel voor de opstand van 17 november 1973). In haven van Floisvos, in Faliro, aan de kust voor Athene, ligt de cruiser die naar hem is genoemd.

Een andere Averoff uit Metsovo, namelijk Evangelos Averoff, is nog voorzitter van de partij Nea Dimokratia geweest, tussen 1981 en 1984. Averoff had zijn sporen verdiend in zijn weerstand tegen de militaire junta in de Velos opstand.

Een plaats met heel wat geschiedenis, mag je stellen. En dat voor een dorp dat niet eens zo groot is: nauwelijks 4000 inwoners.

Tot slot geef ik graag nog een aantal sfeerbeelden mee.