Met alle gebeurtenissen van de voorbij dagen zou ik er bijna aan voorbij zijn gegaan, maar afgelopen dinsdag is het lied gekozen dat Griekenland moet vertegenwoordigen op Eurovision 2011.  De voorbije jaren was het niemendal van Eurovision in Griekenland een nationale kwestie – zeker sinds Helena Paparizou het festival won. Idool Sakis Rouvas moest de orgie van kitsch een tweede keer naar Griekenland halen, maar slaagde daar niet in. Er wordt zelfs gezegd dat Karamanlis trots was dat Griekenland Eurovision organiseerde toen hij premier was. Ieder zijn prioriteiten, natuurlijk.

De voorbije jaren was de selectie van het nummer overigens ook al een hele gebeurtenis die vele Grieken aan het beeldscherm gekluisterd hield. Het ging telkens om enorme shows met veel gasten, veel licht, en veel lawaai.

Toen echter aan het licht kwam hoeveel geld de openbare omroep ERT aan dit spektakel spendeerde (het ging niet enkel om de show waarin het winnende lied werd gekozen, maar ook om het budget dat nodig was om het nummer in het buitenland te gaan promoten), kwam er protest. Zeker in deze tijden van crisis.

En dus was de uitzending waarin de winnaar afgelopen dinsdag werd gekozen, een toonbeeld van soberheid. Een presentatrice die nooit eerder dit soort show had gepresenteerd, en zich dus als een vis op het droge voelde, moest tevergeefs proberen wat animo te brengen in een zo goed als lege studio. De jury was ook al geen toonbeeld van levendigheid en het publiek (misschien zo’n 50 man sterk) scheen zich vooral in de foyer te bevinden.

De nummers werden bevolkt door kandidaten die ooit één van de tallozen reality-tv talent shows (of wat dan ook) hadden gewonnen. Lekker goedkoop dus, of toch goedkoper dan een Sakis Rouvas. 10 minuten heb ik gekeken, gewoon uit interesse hoe een land in crisis zich probeert staande te houden in dit circus. Nauwelijks, dus.

De winnaar werd gekozen uit het oordeel van de jury gecombineerd met de SMSjes van het TV-kijkend publiek (of dat er veel zijn geweest, betwijfel ik ten sterkste). En de winnaar is de voor mij nobele onbekende Loukas Yiorkas, die blijkbaar de zangwedstrijd X-Factor in 2008 heeft gewonnen (en blijkbaar uit Cyprus afkomstig is: die 12 punten hebben we dus al binnen). Het nummer dat hij brengt, combineert een soort van Griekse schlager met een rapper die iets in het Engels doet (de spreekwoordelijk tang op een varken). Yiorkas mag dan wel een redelijke goeie stem hebben, het nummer mag wat mij betreft naast het gedrocht van België gaan staan.