Vasso Papandreou en Manolis Kafolyiannis

Griekse politici van verschillende partijen kunnen een potje ruzie maken. Ik denk dat het meestal toneel is, want het komt goed over om lekker hard te schreeuwen om je standpunt duidelijk te maken, terwijl je helemaal niet naar de ander luistert. Griekse politici leven in een cultuur van conflict.

Hoewel de mekaar altijd netjes met meneer en mevrouw aanspreken (en als er een titel bijhoort, wordt die zeker ook niet vergeten),  kan het er behoorlijk bitsig aan toe gaan.

Maar wat we vandaag hoorden in de tempel van de democratie, was een gesprek dat je normaal enkel op de straat hoort.

Parlementslid Manolis Kefaloyiannis van Nea Dimokratia was flink op dreef: hij onderbrak voortdurend de spreker en werkte daarbij danig op de zenuwen van voorzitster Vasso Papandreou (geen familie van…). Hier een deel uit de dialoog.

– Kefaloyiannis: gaat u nu eindelijk voorzitster zijn?

– Papandreou: een pestkop zoals jij zal ik niet worden.

– Kefaloyiannis: onaanvaardbaar! U kunt beter ernstig zijn. Als u de discussie niet kunt leiden, dan moet u maar opstaan en vertrekken van het spreekgestoelte, zodat iemand anders voorzitter kan zijn. U bent de ergste voorzitter in de commissie van economische zaken.

– Papandreou: wat de heer Kefaloyiannis zegt, interesseert me niet. Ik beschouw u als niet bestaande.
– Kefaloyiannis: Ook ik beschouw u als niet bestaande. Gaat u ernstig zijn of niet, Vaso Papandreou? Ik ga u een pak slaag geven.

– Papandreou: Loop naar de duivel, jij malakas. (en dat woord hoef ik niet meer uit te leggen)
De redding van dit land lijkt in goede handen.